“Oma, ik ben bijna klaar met mijn huiswerk. Ik lees zo dadelijk Gods woorden aan je voor!” Duan Yu glimlachte blij toen ze naar haar levendige, slimme en gehoorzame kleindochter Shasha keek. Ze was niet langer het ziekelijke, graatmagere kind dat ze vier jaar geleden was, en Duan Yu dacht onwillekeurig terug aan die tijd …

“Broer, schoonzus, ga alsjeblieft naar de zitkamer …” Duan Yu begroette hen hartelijk toen ze aankwamen om de bruiloft van haar dochter bij te wonen. Ze had het heel druk.

“Waaa … Waaa …” Duan Yu hoorde gehuil, en ze keek om zich heen om de bron te vinden. Ze zag alleen dat haar zes jaar oude kleindochter Shasha naar een waterfles wees, luid huilde en van de ene voet op de andere huppelde zonder iets te zeggen.

Duan Yu snelde toe en zag dat Shasha's mond was bedekt met blaren ter grootte van druiven. Haar mond was open en ze kon alleen door haar neus ademen. Toen ze zag hoeveel pijn Shasha leed, was Duan Yu gek van angst en stroomden de tranen uit haar ogen. Ze pakte haastig de waterfles van de vloer en zag dat er bijtende soda in het water zat. Ze raakte in paniek: “Wat kan ik doen? Bijtende soda is bijtend en het brandt echt. Shasha heeft het gedronken met de gedachte dat het mineraalwater was. Als er iets met haar gebeurt …” Bij deze gedachte begon Duan Yu te snikken.

De zoon van Duan Yu en haar familieleden en vrienden hoorden de opschudding, haastten zich naar hen toe en werden met stomheid geslagen door wat ze zagen. De zoon van Duan Yu zag er gespannen uit toen hij tegen haar zei: “Mam, we moeten Shasha nu naar het ziekenhuis brengen!” Terwijl hij dit zei, nam hij Shasha in zijn armen en rende het huis uit. Duan Yu veegde de tranen van haar ogen af en haastte zich achter haar zoon aan, en samen haastten ze zich naar het stadsziekenhuis.

“Haar verwondingen zijn heel ernstig! Schiet op, we moeten haar maag leegpompen!”, schreeuwde de dokter. Maar voordat haar maag kon worden leeggepompt, begonnen de blaren in de mond van Shasha te barsten en bloed stroomde onafgebroken uit de hoeken van haar mond. Kort daarna werd Shasha doodsbleek en viel ze bewusteloos. Toen Duan Yu zag dat haar kleindochter op het randje van de dood was, werd ze nog bezorgder en ongeruster. De toestand van Shasha was te ernstig en het stadsziekenhuis kon haar niet redden. De dokter kon niet meer doen dan een paar eenvoudige dingen om haar toestand te beheersen, en dan een ambulance regelen om Shasha naar het districtsziekenhuis te brengen.

Onderweg bad Duan Yu voortdurend en in stilte tot God: “Oh God! De toestand van mijn kleindochter is zo ernstig en ik weet niet wat ik moet doen. Oh God! Ik wil gewoon mijn kleindochter in uw handen leggen zodat u uw orkestraties en arrangementen kunt uitvoeren. Ik vraag dat u mijn hart beschermt zodat ik voor u vrede kan hebben en zodat ik op u kan vertrouwen om door deze situatie heen te komen.”

Nadat hij Shasha had onderzocht, riep de dokter naar de verpleegster: “Schiet op, schiet op! Breng haar meteen naar de ICU!” Toen ze de letters ‘ICU’ hoorde, verscheen er een blik vol verschrikking op het gezicht van Duan Yu en zeeg ze zwakjes neer op een stoel in de gang. Haar kleindochter was dit jaar pas zes en als er iets met haar zou gebeuren, wat zou ze dan doen? Hoe meer Duan Yu erover nadacht, hoe erger ze overstuur raakte. Daarna ging ze een paar keer naar de ICU en zag dat haar kleindochter nog steeds buiten bewustzijn was. Ze was zo bezorgd en angstig en, in haar verbijsterde toestand, bleef ze maar tot God bidden en vroeg ze Hem om haar kleindochter te genezen. Om middernacht arriveerde haar schoondochter in het ziekenhuis nadat ze een vliegtuig had genomen om bij hen te zijn. Duan Yu's zoon was bang dat zijn moeder te erg van streek was, dus nam hij haar mee naar huis.

Duan Yu deed die nacht geen oog dicht. De hele nacht bad ze tot God om haar hart te kalmeren en haar kleindochter te beschermen, zodat ze deze moeilijke tijd zou doorkomen. Duan Yu leed heel erg tot aan de dageraad. Plots riep haar schoondochter haar. “Mam, Shasha is wakker. Ze hoest bloed op, maar ze is voorlopig buiten gevaar. Maak je geen zorgen …” Toen ze hoorde dat haar kleindochter buiten gevaar was, werd Duan Yu overmand door emoties en bleef ze God danken. Ze slaakte een zucht van opluchting.

In een oogwenk waren er 10 dagen voorbij, en Shasha kon nog steeds geen vast voedsel eten, en als ze water dronk braakte ze het weer uit. De familie besliste dat het beter was om haar over te brengen naar het gemeentelijke ziekenhuis. Toen ze daar aankwamen onderzocht de dokter haar en zei: “De toestand van dit kind is erger dan als ze kanker had gehad. We moeten meteen een operatie uitvoeren om haar slokdarm te openen. Ze heeft echter al zolang niet meer gegeten dat haar darmen ineen gedraaid zijn geraakt. We kunnen niet garanderen dat de ingreep zal werken of dat ze achteraf geen complicaties zal hebben.” Toen ze de dokter hoorde praten alsof hij Shasha een doodvonnis gaf, voelde Duan Yu een hartverscheurend verdriet en ze dacht: “De toestand van Shasha is erger dan als ze kanker had? Is er hoop? We hebben al meer dan 50.000 yuan uitgegeven aan haar behandeling. Waar halen we in hemelsnaam het geld vandaan om een operatie te betalen? En wat zullen we doen als de operatie niet werkt?” Op dat moment voelde Duan Yu zich overweldigd door zorgen en leed, en onwillekeurig verzwakte haar hart, terwijl ze dacht: “Ik heb tot God gebeden, dus waarom beschermt God Shasha niet?” Meteen toen deze gedachte in haar opkwam, besefte ze plotseling dat ze God de schuld gaf, en dus bad ze haastig tot God: “Oh God, ik had het mis! Ik mag het u niet kwalijk nemen. Of mijn kleindochter genezen kan worden of niet, ligt allemaal in uw handen. Ik geloof dat het uw goede wil is die achter wat er nu gebeurt zit. Op dit moment begrijp ik gewoon uw wil niet echt en ik weet niet wat de les is die ik zou moeten leren. Oh God! Ik vraag dat u mij verlicht en leidt en mij in staat stelt om uw wil te begrijpen en me aan uw orkestraties en arrangementen te onderwerpen.”

Toen ze terug thuis kwam, las Duan Yu Gods woorden: “Terwijl ze beproevingen ondergaan, is het normaal dat mensen zwak zijn, of negativiteit in zich hebben, of dat ze geen duidelijkheid hebben over Gods wil of hun pad om te praktiseren. Maar in ieder geval moet je vertrouwen hebben in Gods werk en God niet verloochenen, zoals Job. Hoewel Job zwak was en de dag van zijn eigen geboorte vervloekte, ontkende hij niet dat alle dingen in het menselijk leven door Jehova zijn geschonken en dat Jehova ook Degene is die alles wegneemt. Hoe hij ook werd getest, hij behield dit geloof.” Terwijl ze nadacht over Gods woorden, dacht Duan Yu aan de beproevingen van Job waardoor hij zijn veestapel en schapen verloor, zijn familie-rijkdom en eigendommen en zijn 10 kinderen, en waardoor zijn hele lichaam vol pijnlijke steenpuisten stond. Hoewel Job zich zwak en gepijnigd voelde, sprak hij niet zondig en sprak hij geen woord van schuld tegen God of een woord dat God zou hebben bedroefd, want hij geloofde in de soevereiniteit van God en hij wist dat alles wat hij had door God aan hem was gegeven, en niet werd verdiend door zijn eigen inspanningen. Job wist dat als een geschapen wezen, of God gaf of nam, hij altijd God zou moeten gehoorzamen. Job verloor zijn geloof in God niet tijdens zijn beproevingen, maar was in staat om zijn Godvrezende hart te behouden en zich te onderwerpen aan Gods orkestraties en arrangementen, en hij zei“Jehova heeft gegeven en Jehova heeft genomen. De naam van Jehova zij gezegend” (Job 1:21), and “Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?” (Job 2:10). Uiteindelijk gaf Job een mooi en klinkend getuigenis voor God, en hij beschaamde Satan, en zorgde ervoor dat deze faalde en haastig vluchtte. Job's geloof, eerbied en gehoorzaamheid aan God leverden hem de lof en aanvaarding van God op. In vergelijking met Job zag Duan Yu dat haar eigen geloof in God zo zielig klein was. Omdat haar kleindochter per ongeluk bijtende soda had ingeslikt en verbrand raakte, had Duan Yu niet alleen geen godvrezend hart en zocht ze niet naar Gods wil, maar nog minder had ze een houding van gehoorzaamheid tegenover God. In plaats daarvan smeekte ze God op onredelijke gronden om haar kleindochter te genezen en haar kleindochter te beschermen zodat ze snel herstelde. Wanneer de toestand van haar kleindochter niet leek te beteren begon ze God de schuld te geven, en dat betekende dat ze eisen stelde aan God en probeerde overeenkomsten met Hem te sluiten. Ze bedacht hoe zij een geschapen wezen was en hoe geloven in God en God aanbidden hemelse wetten waren. Bovendien had ze al die jaren in God geloofd en vrijelijk genoten van de woorden die door God waren gegeven. Ze had ook onbeperkte genade van God ontvangen, vooral de verschillende keren dat ze van de trap was gevallen, en ze door God beschermd werd en niet gewond raakte. Maar niet alleen had ze geen dankbaarheid getoond, maar ze had God de schuld gegeven en Hem verkeerd begrepen omdat Zijn daden niet aan haar eisen voldeden – ze besefte hoe gewetenloos en onredelijk ze was geweest. Op dat moment huilde Duan Yu tranen van schaamte en ze zei een gebed van gehoorzaamheid en berouw aan God: “Oh God! Ik ben zo dwaas en onwetend omdat ik uw soevereiniteit niet heb begrepen. Ik heb zoveel genoten van uw genade en van uw vele zegeningen, maar ik heb nooit echt geloof in u gehad of u waarlijk gehoorzaamd. Nu is mijn kleindochter ernstig ziek en toch maak ik nog steeds onredelijke eisen aan u, zo erg dat ik u zelfs de schuld geef van wat er gebeurt. Ik ben zo verstoken van een geweten. Oh God, ik had het mis. Ik wens me te bekeren tot u en mijn kleindochter in uw handen te leggen. Ongeacht of mijn kleindochter uiteindelijk genezen kan worden of niet, ik zal niet opnieuw bij u klagen. Ik wens me alleen maar aan uw orkestraties en arrangementen te onderwerpen en op u te vertrouwen om het hoofd te bieden aan wat komen gaat.”

De volgende ochtend las Duan Yu nog meer van Gods woorden: “Net als alle dingen, ontvangt de mens rustig en onbewust de voeding van de zoetheid en de regen en dauw van God. Net als alle dingen, leeft de mens onbewust onder de orkestratie van Gods hand. Hart en geest van de mens zijn in Gods hand en al het leven van de mens wordt door Gods ogen aanschouwd. Of je dit nu gelooft of niet, alle dingen, of ze nu levend of dood zijn, zullen verplaatsen, veranderen, vernieuwen en verdwijnen in overeenstemming met Gods gedachten. Zo regeert God over alle dingen.” Gods woorden gaven Duan Yu geloof en kracht en ze begon te begrijpen dat alle dingen in Gods handen liggen, en dat leven en dood, lotgevallen en tegenslagen van mensen eveneens in Gods handen liggen. Meer zelfs, besefte ze, het was aan God of de operatie van haar kleindochter succesvol was of niet, en het kon niet door een mens worden beslist. Zelfs als een arts zei dat haar kleindochter zeker zou sterven, zou ze niet sterven tenzij God het toestond. Toen ze hoorde wat de dokter zei, had ze de moed verloren en werd ze angstig; dus was ze door zich voortdurend zorgen te maken en ongerust te zijn over wat er met haar kleindochter zou kunnen gebeuren niet voor de listen van Satan gevallen? Satan wilde de toestand van haar kleindochter gebruiken om haar te verleiden en haar te storen, om haar haar geloof in God te laten verliezen, en om haar God te laten verloochenen en God te verraden – Satan is zo verachtelijk! Duan Yu doorzag echter Satans bedrieglijke plan en tegelijkertijd, door Gods woorden te overdenken, kreeg ze enig begrip van Gods almacht en soevereiniteit, en haar geloof in God werd versterkt. Ze wist dat ze niet moest doorgaan met benepen en angstig te zijn en bedrogen te worden door Satan, maar dat ze haar kleindochter aan God moest toevertrouwen en zich moest onderwerpen aan Gods heerschappij en arrangementen voor het lot van haar kleindochter. Zelfs als de operatie mislukte, zou ze God niet de schuld geven, maar zich onderwerpen aan Zijn orkestraties. Toen ze eenmaal tot dit inzicht was gekomen, voelde Duan Yu zich in haar hart veel meer op haar gemak. Ze at haastig haar ontbijt en haastte zich naar het ziekenhuis. Toen ze zag dat Shasha nog steeds niet in staat was om vast voedsel te eten of water te drinken, was Duan Yu bedroefd, maar ze vertrouwde erop dat het leven van haar kleindochter in Gods handen lag. Ze drukte toen dicht tegen Shasha's oor en fluisterde: “Shasha, wees sterk. Je wordt morgen geopereerd. Bid en vertrouw op God en met God als onze steun is er niets om bang voor te zijn!” Shasha knikte lichtjes met haar hoofd.

Terugkeer naar het leven: Het getuigenis van een zesjarig meisje dat weer tot leven komt

Gedurende meer dan 20 dagen in het gemeentelijke ziekenhuis onderging Shasha drie mislukte operaties en de dokter zei hulpeloos: “Je moet je voorbereiden op het ergste. Shasha's keel is te zwaar verbrand door de bijtende soda en de opening naar haar keel is enorm toegenomen. Wanneer ze water drinkt, verslikt ze zich en hoest ze het weer op. Er is niets dat we nu kunnen doen. Het zou het beste zijn als je haar terug mee naar huis neemt.”

Duan Yu was vol zorgen toen ze naar haar graatmagere kleindochter keek. Het meisje kon zelfs niet echt stabiel lopen en werd alleen in leven gehouden door haar infuus. Als dat werd verwijderd en ze haar mee naar huis namen, zouden ze gewoon wachten tot ze doodging. Ze had echter drie operaties achter de rug waarvan geen enkele had gewerkt, en de dokter had haar behandeling al opgegeven. Bovendien had hun familie elke cent besteed aan de behandeling van Shasha. Uit wanhoop kon het gezin niets anders doen dan Shasha mee naar huis nemen.

Shasha was echter eenvoudigweg niet in staat om vast voedsel te eten. Elke dag gaven ze haar een paar druppels melk, maar zelfs dat braakte ze terug uit. Toen Duan Yu's familie zag hoeveel pijn Shasha leed en hoe uitgemergeld ze was, waren ze van streek en bedroefd. Toen de buren de toestand van Shasha zagen, bespraken ze het onder elkaar en zeiden: “Ze is zo ziek, arm kind. Het ziet er niet naar uit dat ze nog veel langer te leven heeft.” Hun woorden deden Duan Yu nog meer pijn en ze huilde de hele dag, elke dag, en ze kon niet eten of slapen. Om Shasha in leven te houden, nam de zoon van Duan Yu Shasha elke dag mee naar het stadsziekenhuis voor een IV-vloeistofbehandeling, maar niemand wist hoe lang Shasha zou blijven leven. Naarmate de tijd vorderde, gaf het gezin alle behandelingen voor Shasha op. Toen Duan Yu dit alles zag, voelde haar hart alsof het in tweeën gespleten was en in haar pijn kon ze alleen maar in stilte tot God bidden.

Net toen haar familie alle hoop verloor, hoorde Duan Yu van een van haar vrienden dat er een ziekenhuis was dat Shasha kon genezen, maar toen Duan Yu's zoon contact opnam met het ziekenhuis en ontdekte dat de kosten van de operatie 100.000 yuan zouden zijn, leek dit voor de familie een enorme som geld. Toen ze haar kleindochter zag op het randje van de dood, voelde Duan Yu zich nog meer bedroefd en dacht bij zichzelf: “Shasha is nog zo jong. Als deze operatie mislukt zoals de laatste drie, kan ze het dan verdragen? En waar kunnen we in hemelsnaam zoveel geld lenen? Maar als we het niet proberen en Shasha echt sterft, hoe zal onze familie dan ooit in staat zijn om zulke tegenslag te doorstaan?” Duan Yu lag inwendig in de knoop en ze wist niet goed wat ze moest doen. In haar wanhoop dacht ze eraan hoe God haar enige steun was en dus bad ze tot God:“Oh God! Ik weet dat alle dingen in uw handen liggen, dus ik vertrouw u mijn kleindochter nogmaals toe, en ik vraag dat u me leidt en begeleidt, zodat ik weet wat het juiste is om te doen …” Na het bidden dacht Duan Yu aan Gods woorden: “Almachtige God is een oppermachtige dokter! … Zolang je nog adem hebt, zal God je niet laten sterven.” Terwijl ze nadacht over Gods woorden, dacht Duan Yu terug aan de bijna 20 dagen dat haar kleindochter weer thuis was geweest. Ze had nog geen enkele keer gegeten en als ze water dronk, braakte ze het meteen weer uit. En toch was ze niet uitgehongerd tot de dood; was dit dus niet de zorg en bescherming van God geweest? God regeert over en beheert alle dingen en onze levens en dood zijn in Gods hand, dacht Duan Yu. Als God Shasha niet liet sterven, dan zou ze niet sterven, en zolang ze zelfs maar één ademtocht had, was er nog steeds hoop dat ze zou blijven leven! En dus vertrouwde Duan Yu ook de kwestie van de geldinzameling voor de behandeling van haar kleindochter toe aan Gods handen.

Een week later, nadat het gezin op alle mogelijke manier had geprobeerd om geld te lenen, hadden ze uiteindelijk 100.000 yuan opgehaald en maakten ze een afspraak wanneer Shasha haar operatie zou ondergaan. Duan Yu wist dat God een weg voor haar had geopend en ze dankte God in stilte. Voordat haar zoon en schoondochter Shasha naar het ziekenhuis brachten, spoorde Duan Yu haar kleindochter aan te bidden en op God te vertrouwen, wat er ook gebeurde, en Shasha knikte ernstig. In het ziekenhuis gaf de dokter Shasha 10 dagen aan IV-vloeistof, maar net toen ze zich voorbereidden op de operatie, riep de zoon van Duan Yu haar plotseling en zei: “Mam, de dokter zegt dat Shasha's toestand te zwak is, en doordat ze al zo lang niet meer heeft gegeten, is haar dikke darm helemaal vastgelopen en verwrongen. Het enige wat ze kunnen doen is proberen, maar ze kunnen niet garanderen dat de operatie zal werken. We moeten gewoon afwachten of het geluk van Shasha blijft duren.” Toen ze dit hoorde, voelde Duan Yu onwillekeurig paniek die weer in haar opkwam. Ze dacht eraan dat Shasha pas zes was en slechts 11,5 kilo woog; zou Shasha zo een operatie kunnen doorstaan? En als de operatie weer niet lukte, kon Shasha misschien … Maar dan dacht ze weer: “God is de Heer van de hele schepping die alles regeert en beheert. Het leven en de dood van mijn kleindochter liggen in Zijn handen en alleen God kan de mens redden. Het maakt niet uit hoeveel ik me zorgen maak, omdat het resultaat van de operatie wordt geregeerd door God. Het enige wat ik kan doen is op God vertrouwen en naar Hem kijken, Zijn leiding zoeken en me onderwerpen aan Zijn orkestraties en arrangementen!”

“Ring, ring …” Het gerinkel van de telefoon onderbrak haar gedachten. Ze nam om en hoorde haar kleindochter met veel moeite zeggen: “Oma, ik word deze namiddag geopereerd. Ik ben niet vergeten wat je me hebt gezegd …” Toen ze haar kleindochter dit hoorde zeggen, werd haar blik vertroebeld door tranen en ze kon door haar snikken niets meer zeggen …

Die middag zat Duan Yu naast de telefoon, in stilte wachtend op nieuws over de operatie van Shasha en voortdurend tot God biddend. De wijzers van de klok aan de muur bleven maar draaien terwijl ze ernaar staarde: één uur, twee uur … Toen er vier uur voorbij waren, belde haar zoon haar eindelijk, maar hij zei alleen dat de operatie van Shasha nog niet was afgelopen. Toen ze dit hoorde, begon Duan Yu weer te tobben en haastte ze zich om tot God te bidden, en vroeg ze Hem om haar hart te kalmeren en haar te leiden en te begeleiden om Zijn wil te begrijpen. Daarna las ze Gods woorden die zeiden: “Als je Gods daden aanraakt in je werkelijke ervaring, zal Hij aan je verschijnen en je van binnen verlichten en begeleiden. Als je Zijn woorden niet kunt gehoorzamen, zal Hij dit niet kunnen doen. Als je geloof tekort komt, als je de hoop op God hebt verloren, hoe zul je dan ervaren? Als je echt geloof in Hem hebt en geen twijfels hebt, als je je hart voor Hem opent, zal Hij je vervolmaken. Hij zal je verlichten in je praktische ervaring en in je leven. In het praktische leven van mensen hebben ze veel persoonlijke problemen en bovendien kunnen ze de omvang van Gods werk niet duidelijk zien, dus dit vereist geloof.” Uit Gods woorden begreep Duan Yu dat ze geloof in God moest houden, ongeacht de situatie. Vooral nu haar kleindochter in een zodanig ernstige toestand verkeerde, was het nog belangrijker voor haar om geloof in God te hebben. In een dergelijk moeilijke situatie als deze, kon ze alleen door Gods werk te ervaren en zich aan Zijn orkestraties en arrangementen te onderwerpen, Gods wondere daden beter waarnemen en een beter begrip krijgen van Gods almacht en soevereiniteit. Duan Yu dacht aan het verhaal van Lazarus in de Bijbel: hij was vier dagen dood geweest en zijn lichaam begon te stinken, maar de Heer Jezus sprak slechts een paar woorden: “Lazarus, kom naar buiten!” (Johannes 11:43), en Lazarus leefde en kwam uit zijn tombe. Gods gezag reikt tot boven de hemelen en Hij heerst over onze levens en onze dood, dacht Duan Yu. “Het maakt niet uit hoe moeilijk Shasha’s operatie is, of ze al dan niet slaagt ligt in Gods handen, en ik moet in God geloven.” Toen ze dit dacht, voelde Duan Yu zich niet langer bang en bezorgd.

Zeven uur later belde haar zoon haar weer op en zei blij: “Mam, Shasha’s ingreep is geslaagd, en de dokter zei zelfs dat de operatie een buitengewoon succes was en dat we heel veel geluk hebben gehad!” Toen ze dit hoorde, voelde Duan Yu opluchting over haar heen stromen en bleef ze God danken. Ze wist heel goed dat het succes van de operatie van haar kleindochter niets met geluk te maken had gehad, maar te danken was aan Gods zorg en bescherming, en dat het Gods wonderbare daad was geweest.

Twee weken later werd Shasha ontslagen uit het ziekenhuis en keerde ze terug naar huis. Hoewel ze er nog steeds slecht uitzag, kon ze normaal praten en kon ze gemakkelijk verteerbaar voedsel eten. De buren kwamen Shasha allemaal één voor één bezoeken en de zoon van Duan Yu vertelde hen opgewekt: “Na de succesvolle operatie van Shasha kwamen veel patiënten van andere afdelingen en hun familieleden naar Shasha en zij zeiden dat het echt een wonder was dat een zesjarig meisje een operatie van zeven uur kon doorstaan, en voor die operatie om zo'n soepel succes te zijn, toen haar toestand zo ernstig was!”

De buren waren enthousiast en verbaasd, en zeiden: “Het is niet te geloven! Wie had gedacht dat ze het zou kunnen overleven nadat ze zo dicht bij de dood was.” Toen ze haar buren dit hoorde zeggen, bood Duan Yu in stilte haar dank en lof aan God.

Een paar dagen later zat Duan Yu te praten met haar familie en haar huis was weer gevuld met het geluid van vreugde en gelach. Shasha zei blij: “Papa, die dag toen ik mijn operatie had, bad ik tot God en vertrouwde ik op God. Het was God die me heeft genezen, dus ik zal in God geloven!” Duan Yu's zoon keek naar Shasha en zei glimlachend: “OK. Vanaf nu kun je in God geloven met je oma, en je vader zal jullie allebei steunen!”

Een christelijk getuigenis: hoe te bidden voor een zoon die aan kanker lijdt

“Shasha, zullen we een passage van Gods woorden lezen?” vroeg Duan Yu. Shasha knikte blij, en ze lazen samen: “Dat komt omdat het leven alleen van God kan komen, dat wil zeggen, alleen God Zelf bezit het wezen van het leven, er is geen weg van het leven zonder God Zelf en dus is alleen God de bron van leven en de altijd stromende bron van levend water van leven. … Het leven van de mens is afkomstig van God, het bestaan van de hemel is vanwege God en het bestaan van de aarde komt voort uit de kracht van Gods leven. Geen enkel object dat vitaliteit bezit, kan de soevereiniteit van God overstijgen en niets wat kracht heeft kan zich losmaken van de omgeving van Gods gezag.” Na deze ervaring waarbij haar kleindochter verbrand raakte door bijtende soda, kon Duan Yu in haar hart slechts “Amen” zeggen op Gods woorden. Ze was echt gaan begrijpen dat de levens van mensen van God afkomstig zijn, dat Gods  gezag en macht uniek zijn, en dat alleen God de waarheid kan uiten, leven kan schenken aan de mens en de mens kan tonen op welke weg ze moeten lopen. Duan Yu dacht terug aan het moment waarop haar kleindochter per ongeluk de bijtende soda had ingenomen en alle artsen hadden gezegd dat ze niet genezen kon worden. Iedereen uit de omgeving had ook gezegd dat Shasha niet langer dan een paar dagen zou blijven leven. En toch, ruim twee maanden later, was haar kleindochter makkelijk door haar operatie gekomen, het was een groot succes en ze leefde nog steeds – had God niet het wonder van het leven geschapen? Tijdens haar kleindochter ziek was geweest, was Duan Yu gefrustreerd, bevreesd en verzwakt, zo erg zelfs dat ze God begon te beschuldigen. Toch had God daarom niet Zijn aangezicht voor haar verborgen gehouden, maar Zijn woorden gebruikt om haar te verlichten en te leiden, om haar te doen beseffen hoe klein haar geloof in God was en hoe onredelijk haar eisen aan God waren, en Zijn woorden hadden haar in staat gesteld om het besluit te vinden om zich aan Zijn orkestraties en arrangementen te onderwerpen. Toen ze pijn had en wanhopig was geworden, waren Gods woorden die haar geloof en kracht hadden gegeven, waardoor ze echt op God kon vertrouwen. Duan Yu heeft echt Gods grote en diepe liefde ervaren en zij heeft Zijn waarlijk wonderbare daden ervaren. Wat meer is, Duan Yu kreeg ook een praktisch begrip en waardering voor Gods almacht en soevereiniteit; ze wist dat het God was die haar kleindochter nog een kans had gegeven om te leven, en ze wenste de tijd die haar nog restte door te brengen met het streven naar de waarheid en om haar plicht zorgvuldig uit te voeren om Gods liefde terug te betalen.

Drie maanden later brachten Duan Yu en haar zoon Shasha naar het ziekenhuis voor een controle. Vol verbazing zei de dokter: “Ik had het nooit gedacht! De verbrande gebieden zijn volledig genezen. Het is een wonder dat ze zo snel is hersteld. Dit meisje heeft echt ongelooflijk veel geluk!” Toen ze dit hoorde, werd Duan Yu's geloof in God nog verder versterkt en ze wist dat dit allemaal vanwege Gods grote kracht en genade was, anders was haar kleindochter al lang dood geweest. Gods daden zijn echt wonderbaarlijk en onpeilbaar, dacht Duan Yu, en ze zijn overal en altijd bij ons.

“Oma, ik heb mijn huiswerk gemaakt. Laten we samen Gods woorden lezen.” Duan Yu hoorde haar kleindochter haar roepen en ze kwam terug uit haar mijmering. Toen begonnen grootmoeder en kleindochter samen Gods woorden te lezen …

Lees meer:

De bescherming van God: Hoe mijn kleinzoon van zes in leven is gebleven

15 Bijbelteksten over Geloof helpen je om je vertrouwen in God te houden in beproevingen

Sommige bijbelteksten zijn ontleend aan de Nieuwe Bijbelvertaling © 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap.