Noot van de redactie: Veel mensen geloven dat in de huidige maatschappij, een eerlijk persoon te zijn betekent dat ze verlies zullen lijden. Duo Ji heeft echter door zijn eigen ervaringen bevestigd dat dit onjuist is. Wanneer hij dingen eerlijk doet op het werk met zijn twee voeten stevig op de grond, vindt hij niet alleen gemoedsrust, maar verkrijgt hij ook erkenning van zijn baas.

Ik werkte als ontwerper van patronen in een drukkerij. In een bescheiden kantoor werkten alleen mijn baas, mijn collega Xiaozhang en ik. In de ogen van de baas was Xiaozhang, die daar al meer dan een jaar ontwerper was, een winterharde, humoristische en capabele persoon, en dus vond de baas hem leuk en waardeerde hem zeer.

Toen ik voor het eerst begon te werken, studeerde ik zwijgend hard omdat ik onbekend was met bijna alles, en ik deed mijn best om elke taak uit te voeren die goed was toegewezen door de baas. Later ontdekte ik dat Xiaozhang elke keer snel het werk af maakte dat door de baas was geregeld, het aantal waarvan die vergelijkbaar waren met die van mij, maar ik moest de volgende dag doorgaan. Ziend dat Xiaozhang zijn werk vrij gemakkelijk deed en tijd had om met anderen op internet te chatten, voelde ik de toenemende druk en benijdde ik hem tegelijkertijd. Eens vroeg mijn baas me om te proberen het patroon te maken op de babykleding die hij me gaf, waarvan hij zei, dat wat Xiaozhang eerder faalde te maken. Toen probeerde ik de bron materiaal te vinden, maar ongeveer twee uur later vond ik niets gepast. Na het observeren van het figuur op die kleding, vond ik het monochromatisch en niet erg moeilijk, dus het zou niet te lang moeten duren, zelfs als ik het zelf tekende. Toen begon ik en ongeveer drie uur later had ik het klaar. Tijdens de lunch zei Xiaozhang zachtjes tegen me: ‘Je zou tegen de baas kunnen vertellen dat je het materiaal niet hebt gevonden; op die manier hoef je het werk niet te doen. Waarom tekende je het patroon zo nauwgezet? Het is niet alleen verspilde tijd, maar liet de baas ook denken dat je langzaam werkte.’ Na dit te horen, realiseerde ik me plotseling: Oh, zo ga je elke keer om met het werk. Ik snap het. In de toekomst moet ik slimmer zijn: ik zal de patronen niet zelf tekenen, en in plaats daarvan zal ik de baas vertellen dat ik geen materiaal kan vinden. Maar toen ik zo dacht, voelde ik me ongemakkelijk – is zo doen, niet gek doen? Ik ben een gelovige in God en God vereist van ons dat we eerlijke mensen zijn, dus ik moet ernaar streven om het werk eerlijk te doen.

Daarna zou ik eerst op internet naar materiaal zoeken, en als ik faalde, zou ik de patronen zelf tekenen – ik zou elke mogelijke manier bedenken om de taken goed uit te voeren. Maar ik ontdekte dat Xiaozhang eerst de makkelijke zou kiezen en ze snel zou afmaken wanneer hij de taken accepteerde, en wat betreft de moeilijke, zou hij gewoon het materiaal nonchalant zoeken en kort daarna de baas vertellen dat hij het niet kon vinden. Dan zou de baas hem helpen en tegelijkertijd zou Xiaozhang doen alsof hij hard werkte en het blijven zoeken. Als de baas aanwezig was, leek Xiaozhang heel hard te werken, de ene na de andere taak af te krijgen en een paar uur langer te werken dan ik 's avonds deed. Wanneer de baas weg was, speelde Xiaozhang in het geheim liever internet games of online met anderen chatten – hij werkte helemaal niet hard. Zijn salaris was echter nog hoger dan dat van mij. Dit alles ziend, begon ik jaloers te worden en voelde ik een onevenwicht in mijn hart. Ik dacht: “Ik werk meer, maar verdien minder dan hij. Hoewel hij een paar uur langer werkt dan ik, besteedt hij meestal veel tijd met spelen. Ik begroef mijn hoofd in het werk, maar de baas wist dit niet. Ik verlies door dit te doen. Ik zou in de toekomst beter kunnen werken net als zoals Xiaozhang.”

In de dagen die volgden, gedroeg ik me als Xiaozhang: als de baas aanwezig was, bleef ik werken en nam zelfs geen drankje; wanneer hij weg was, zou ik een video openen om Italiaans te leren op internet. Als ik de naderende stappen van de baas hoorde, zou ik haastig het scherm minimaliseren en doen alsof ik aan het werk was. Eens, nadat de baas met een klant weg was, haastte ik me om een ​​film te openen om te kijken, maar het duurde niet lang voordat hij plotseling terugkwam, dus schakelde ik de film in een hectische haast meteen uit en deed alsof ik materiaal zocht. Ik was zo nerveus dat mijn hart bijna barstte en mijn gezicht vuurrood kleurde. Tegelijkertijd voelde ik me verwijt in mijn hart omdat ik helemaal niet christelijk handelde. Ik dacht: “Zo leven kan God geen glorie brengen. Hoewel ik niet meer werk verricht dan mijn collega, is mijn geest uitgeput en strekken mijn zenuwen zich de hele dag uit tot het breekpunt, omdat ik bang ben om ontdekt te worden dat ik niet mijn best doe. Dit soort leven is niet wat ik wil.” In mijn pijn bad ik tot God: “God, omdat ik van binnen onevenwichtig voelde toen ik meer werk deed dan mijn collega, begon ik alleen te werken voor de show en lui en sluw te zijn als hij. Hoewel ik duidelijk wist dat mijn acties niet in overeenstemming waren met uw wil, en ik me vaak verwijt voelde, deed ik dat nog steeds, omdat ik dacht dat ik in deze samenleving, als ik eerlijk was, in het nadeel zou zijn. Hoe moet ik in deze situatie handelen? Moge u me leiden.”

Daarna zag ik Gods woorden zeggen: “Het mag niet zo zijn dat je mensen in hun gezicht op een bepaalde manier behandelt, maar achter hun rug op een andere manier: want ik zie duidelijk alles wat je doet; en ook al kun je anderen misschien misleiden, mij kun je niet misleiden. Dat alles zie ik duidelijk. Je kunt onmogelijk alles verbergen: alles is in mijn handen.” “wees eerlijk als persoon, niet iemand die altijd slim en gewiekst is. (Ik vraag jullie hier nogmaals om een eerlijk mens te zijn.)” In vergelijking met de vereisten van God, voelde ik me zo beschaamd, toen ik over nadacht aan alles wat ik had gedaan. Hoewel ik in God geloofde, vertrouwde ik nog steeds op mijn bedrieglijke aard in het leven en deed ik het ene vóór de mensen en het andere achter hun rug. Ik dacht aan hoe ik in het begin eerlijk werkte, maar nadat ik ontdekte dat ik meer werk deed en een hogere prijs betaalde maar een lager salaris ontving en minder geliefd was door mijn baas, voelde ik een onevenwicht in mijn hart. Ik geloofde dat ik in deze samenleving verloor door een eerlijk persoon te zijn en standvastig te werken, dus begon ik net als mijn collega voor de show te werken. Wanneer mijn baas in de buurt was, deed ik mijn taak goed en presenteerde ik mezelf als zeer actief; nadat de baas weg zou zijn, zou ik lui zijn en nog wat andere dingen doen, maar toch het salaris krijgen. Had mijn gedrag zich niet onttrokken aan mijn werk en anderen misleid? Hoewel ik minder werk deed, minder leed en niet veel hoefde te betalen, omdat ik bang was dat wat ik deed zou worden ontdekt door mijn baas, was ik altijd nerveus en verloor ik het gevoel van vrede en stabiliteit in mijn hart. God is heilig, eerlijk en rechtvaardig; Ik praktiseerde echter niet de waarheid, deed het ene vóór de mensen en het andere achter hun rug en had geen gelijkenis van een christen. Wat ik deed, kon alleen maar Gods woede opwekken en ervoor zorgen dat ik mijn vrede en vreugde verloor.

Ik las later deze woorden van God: “Moeten jullie weten dat God van eerlijke mensen houdt. […] Eerlijkheid betekent je hart aan God geven, Hem nooit bedriegen, in alles open naar Hem zijn en de waarheid nooit verbergen. Eerlijkheid betekent ook nooit iets doen wat mensen boven of onder je misleidt, en nooit iets doen om alleen maar bij God in een goed blaadje te komen. Kortom, eerlijk zijn is onzuivere daden en woorden vermijden, en God noch mensen misleiden.” Gods woorden lieten me zien hoe ik mezelf moest gedragen. God houdt van eerlijke mensen en verafschuwt misleidende mensen. Het is Gods wil dat we eerlijk zijn en oprecht spreken en oprecht handelen in ons dagelijks leven en op het werk, en geen trucjes spelen of anderen bedriegen. Ik ben een gelovige in God, dacht ik. Ongeacht de omgeving, ik moet Gods observatie accepteren, een eerlijk persoon zijn en mezelf gedragen en handelen als een persoon met beide voeten stevig op de grond, want alleen op deze manier kan ik volkomen open leven en eerlijk zijn in mijn acties en mij op mijn gemak en in vrede voelen. Nadat ik Gods wil had begrepen, nam ik een besluit dat ik zou beoefenen in overeenstemming met Gods vereisten en een eerlijk persoon zou zijn waar God van houdt. Ik was niet langer bereid om voor gek te doen of het ene vóór de mensen te doen en het andere achter hun rug om hen te bedriegen.

Christelijk dagboek: Hoe mijn werkrelatie is gevestigd

Ik ben een gelovige in God, dacht ik. Ongeacht de omgeving, ik moet Gods observatie accepteren, een eerlijk persoon zijn en mezelf gedragen en handelen als een persoon met beide voeten stevig op de grond, want alleen op deze manier kan ik volkomen open leven en eerlijk zijn in mijn acties en mij op mijn gemak en in vrede voelen. Nadat ik Gods wil had begrepen, nam ik een besluit dat ik zou beoefenen in overeenstemming met Gods vereisten en een eerlijk persoon zou zijn waar God van houdt. Ik was niet langer bereid om voor gek te doen of het ene vóór de mensen te doen en het andere achter hun rug om hen te bedriegen.

Eens, terwijl ik aan het werk was, haastte mijn baas zich met zeven patronen en zei tegen ons toen hij ze op het bureau legde: “Dit werk is vrij dringend, dus jullie twee moeten het vandaag afmaken. Deze patronen worden morgen geproduceerd.” En toen vertrok hij. Ik zei angstig tegen Xiaozhang: “Jij maakt er drie en ik maak er vier, anders zullen we het werk niet voltooien.” Met dat in gedachten begon ik te werken. Tot mijn verbazing zei hij, zichtbaar mokkend, zei hij koud tegen me terwijl hij spelletjes speelde: “Het kan me niet schelen. Doe het zelf.” Toen ik dit hoorde, werd ik extreem boos en dacht: “Alleen wij twee zijn op kantoor. Als je het werk niet doet, hoe kan het dan op tijd af zijn?” Toen ik zag dat hij snacks at terwijl hij vrij en gemakkelijk games speelde en zelfs luide muziek speelde, dacht ik: “Hoe hard ik ook werk, de baas kan het niet zien. Waarom speel ik een tijdje niet? Als de taak niet kan worden voltooid, is dit niet mijn eigen schuld; Ik zal de baas vertellen dat ik het materiaal niet kan vinden.” Toen ik dit dacht, voelde ik me heel ongemakkelijk. Ik bad onmiddellijk stil tot God: “O God, als ik mijn collega niet zie werken, wil ik het werk niet zelf doen, maar wil ik weer lui en sluw zijn. God, ik weet dat dit haaks staat op uw wil. Ik ben bereid mijn vlees te verzaken en uw observatie te accepteren. Bescherm alstublieft mijn hart en geef me de vastberadenheid om de waarheid in de praktijk te brengen.” Op dat moment herinnerde ik me Gods woorden, “Of je nu privé of publiek handelt, je kunt in Gods bijzijn de vreugde van God verkrijgen, je kunt overeind blijven in Gods bijzijn [...].” Dank God voor het tonen van de weg voorwaarts met Zijn woorden. Ik zou alles met een eerlijk hart moeten doen en Gods nauwkeurigonderzoek moeten aanvaarden. Met dit in mijn gedachten gaf ik het idee op om te spelen en begon toen het materiaal te zoeken om de taak te voltooien. Hoewel ik het die dag niet had volbracht, voelde mijn hart vredig en stabiel, en toen ik de volgende dag doorging, gaf mijn baas mij niet de schuld, maar moedigde me eerder aan en hielp me. Het duurde niet lang voordat de zeven patronen allemaal waren gemaakt en de klanten waren er zeer tevreden over. Ik dankte God dat Hij me met Zijn woorden leidde, zodat ik handelde als een eerlijk persoon. Ik voelde dat ik na het beoefenen volgens de woorden van God, vrede en vreugde in mijn hart had verkregen.

Daarna, of mijn baas nu op kantoor was of niet, ik nam mijn werk serieus en nadat ik het werk in mijn hand had voltooid, ging ik helpen in de werkplaats. Eens, toen mijn baas me zag hurken naast een machine en stukken bedrukte stof op orde bracht met mijn voorhoofd doordrenkt van zweet, bewonderde hij me en zei glimlachend: “Laat ons dit gewoon doen. Neem een ​​kleine pauze en neem wat fruit.” Op dat moment voelde ik zo dankbaar voor God en wist duidelijk in mijn hart dat het niet was omdat ik zo groot was, maar het was vanwege de vrucht van Gods woorden in mij dat ik wat normale menselijkheid verwierf. Hoewel ik me fysiek moe voelde, hoefde ik niet nerveus te zijn, maar leefde ik in vrijheid. Hierna had ik meer ideeën over het ontwerpen van patronen en had ik vaak creatieve inspiratie, en bovendien nam mijn werkefficiëntie daarop toe. Hierdoor voelde ik Gods leiderschap.

Ik herinnerde me dat, nadat een patroon van pentagram was verkocht, de “pentagram-jassen” meteen als warme broodjes online gingen, en dus kledingfabrieken de ene na de andere bestelling deden bij onze fabriek. Later ontdekte mijn baas dat veel patronen door mij waren ontworpen en geïnspireerd. Xiaozhang zei echter altijd dat hij geen ideeën had en hij ontwierp meestal een patroon voor meerdere dagen, dat niet verkocht, en als gevolg begon de baas hem te observeren. Later, toen de baas ontdekte dat Xiaozhang constant games speelde en niet hard werkte, sprak de baas daarover met hem, maar Xiaozhang bleef games spelen terwijl hij aan het werk was, dus werd hij ontslagen. Toen ik dit alles zag, begreep ik dat, hoewel hij tijdelijk oneerlijk voordeel nam door lui en sluw te zijn, hij na een lange periode het vertrouwen van anderen zou verliezen vanwege zijn bedrieglijke gedrag, en dat een eerlijk persoon zijn echt beter was. Op dat moment was mijn hart vervuld van dankbaarheid aan God en begon ik te beseffen dat wanneer we proberen eerlijke mensen te zijn volgens de vereisten van God, ongeacht wanneer, ons hart is kalm en standvastig, en God houdt van ons, dus mensen ook.

In de daaropvolgende dagen konden mijn baas en ik steeds beter met elkaar opschieten. We communiceerden altijd met elkaar, praatten over ons werk en we werden eindelijk vrienden. Later, omdat ik naar een andere stad zou verhuizen, verliet ik die fabriek en mijn baas stuurde me vaak berichten met de woorden: “De deur van onze fabriek staat altijd voor je open. Je bent van harte welkom om altijd terug te komen.” Op dat moment voelde mijn hart ongelooflijk ontroerd en ik waardeerde dat wanneer ik Gods woorden beoefende en een eerlijk persoon was, ik niet alleen niet verloor, maar ook het respect en vertrouwen van mijn baas won.

Na mijn ervaringen waardeerde ik echt wat er in een preek staat: “Jullie moeten de waarheid beoefenen en de waarheid vertellen, evenals ook een eerlijk persoon zijn. Het is een zegen als er voordeel van je genomen wordt; je zult verder worden gezegend door God wanneer er voordeel van je genomen wordt.” Godzijdank! Toen ik lui en sluw wilde zijn in het werk, was het de tijdige leiding van Gods woorden die me in staat stelde niet te ruziën over mijn persoonlijke winsten en verliezen, maar te beoefenen een ​​eerlijk persoon te zijn, zodat ik met waardigheid en integriteit leefde. In de toekomst ben ik bereid te handelen volgens de leringen van Gods woorden in mijn interacties met anderen, en streef ernaar om een ​​echte menselijke gelijkenis te leven om God tevreden te stellen. Amen.

Lees meer:

Woede beheersen: God heeft me geleid om het beste pad te vinden

Met God, is mijn leven niet meer leeg