Gen. 9:11-13 “Deze belofte doe ik jullie: nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen. En dit,” zei God, “zal voor alle komende generaties het teken zijn van het verbond tussen mij en jullie en alle levende wezens bij jullie: ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen mij en de aarde.”
De meeste mensen weten wat een regenboog is en hebben gehoord over enkele verhalen die met de regenboog verband houden. Voor het verhaal over de regenboog in de Bijbel geldt dat sommigen het geloven, anderen het als een legende beschouwen en weer anderen er helemaal geen geloof aan hechten. Hoe het ook zij, alles wat er met betrekking tot de regenboog gebeurde, zijn allemaal dingen die God ooit deed, en dingen die plaatsvonden tijdens het proces van Gods management over de mens. Deze dingen zijn exact in de Bijbel vastgelegd. In deze verslagen wordt ons niet verteld in wat voor stemming God destijds was of wat de bedoelingen waren achter de woorden die God sprak. Bovendien kan niemand doorgronden wat God voelde toen Hij ze uitsprak. Gods gemoedstoestand met betrekking tot deze hele zaak wordt echter tussen de regels van de tekst geopenbaard. Het is alsof de gedachten die Hij destijds had, via elk woord en elke frase van Gods woord van de pagina afspatten.
Gods gedachten is waar mensen zich druk om zouden moeten maken en waar ze zoveel mogelijk kennis over zouden moeten proberen te vergaren. Dat komt omdat Gods gedachten nauw verbonden zijn met het begrip dat de mens van God heeft, en het begrip dat de mens van God heeft, is voor de mens een onmisbare schakel om het leven binnen te gaan. Wat dacht God dan toen deze dingen gebeurden?
Oorspronkelijk schiep God een mensheid die in Zijn ogen zeer goed was en dicht bij Hem stond, maar zij werden door een vloed vernietigd, nadat ze tegen Hem in opstand waren gekomen. Deed het God pijn dat deze mensheid zo maar ineens verdween? Natuurlijk deed dat pijn! Hoe kwam deze pijn tot uiting? Hoe werd dit in de Bijbel opgetekend? Het werd in de Bijbel als volgt opgetekend: “Deze belofte doe ik jullie: nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen.” Deze eenvoudige zin laat Gods gedachten zien. De vernietiging van de wereld deed Hem veel pijn. In menselijke bewoordingen: Hij was erg bedroefd. Dat kunnen we ons wel voorstellen: hoe zag de aarde die eens vol leven was, eruit na de vernietiging door de vloed? Hoe zag de aarde, die eens vol mensen was, er nu uit? Geen bewoning door mensen, geen levende schepsels, overal water en een totale chaos aan het wateroppervlak. Was zo’n tafereel Gods oorspronkelijke bedoeling toen Hij de wereld schiep? Natuurlijk niet! Gods oorspronkelijke bedoeling was overal op het land leven te zien, te zien hoe de mensen die Hij had geschapen Hem aanbaden. Het was niet de bedoeling dat alleen Noach Hem zou aanbidden of dat alleen Noach kon reageren op Zijn oproep om te voltooien wat hem werd toevertrouwd. Toen de mensheid verdween, zag God niet wat Hij oorspronkelijk had bedoeld, maar precies het tegenovergestelde. Hoe kon zijn hart geen pijn doen? Toen God Zijn gezindheid openbaarde en Zijn emoties toonde, nam Hij een besluit. Wat hield dat besluit in? Hij besloot om een boog in de wolken te maken (let wel: dat is de regenboog die wij zien) als een verbond met de mens, een belofte dat God de mens niet nog eens door een vloed zou vernietigen. Tegelijkertijd was het ook een teken om de mensen te vertellen dat God de wereld eens door een vloed had vernietigd, om de mensheid er voor altijd aan te herinneren waarom God dat had gedaan.
Was het toen de wil van God dat de wereld werd vernietigd? Het was absoluut niet wat God wilde. Misschien kunnen we ons enigszins een voorstelling maken van de treurige aanblik van de aarde na de vernietiging van de wereld, maar we kunnen ons totaal niet voorstellen hoe dat tafereel destijds in Gods ogen was. We kunnen zeggen dat, ongeacht of het de mensen van nu of toen betreft, niemand zich kan voorstellen of kan doorgronden wat God voelde toen Hij dat tafereel zag, dat beeld van de wereld na de vernietiging door de vloed. God was gedwongen om dit te doen vanwege de ongehoorzaamheid van de mens, maar de pijn die God als gevolg van deze vernietiging van de wereld door de vloed in Zijn hart voelde, is een realiteit die niemand kan doorgronden of bevatten. Daarom sloot God een verbond met de mensheid, om de mensen te vertellen dat zij eraan moesten denken dat God ooit zoiets als dit had gedaan, en om hen onder ede te beloven dat God de wereld nooit weer op zo’n manier zou vernietigen. In dit verbond zien we Gods hart – we zien dat Gods hart pijn deed toen Hij deze mensheid vernietigde. In de taal van de mens: toen God de mensheid vernietigde en de mensheid zag verdwijnen, huilde en bloedde Zijn hart. Zo kunnen we het toch het best omschrijven? Deze woorden worden door mensen gebruikt om menselijke emoties te illustreren, maar omdat de taal van de mens tekortschiet, lijkt het mij niet verkeerd deze te gebruiken om de gevoelens en emoties van God te beschrijven. Deze woorden zijn ook niet al te buitensporig. In elk geval geven ze jullie een zeer levendig, zeer adequaat inzicht in Gods gemoedstoestand destijds. Wat zullen jullie voortaan denken wanneer jullie weer een regenboog zien? In elk geval zullen jullie je herinneren hoe God ooit bedroefd was omdat Hij de wereld door een vloed vernietigde. Jullie zullen je herinneren hoe Zijn hart pijn deed, hoe Hij worstelde om het los te laten, hoe Hij tegenzin voelde en het moeilijk te verdragen vond, toen Hij de mensen die Hij eigenhandig had gemaakt vernietigde, ook al haatte God deze wereld en minachtte Hij deze mensheid. Zijn enige troost lag in Noachs familie van acht personen. Noachs samenwerking maakte zijn onvermoeibare inspanningen om alle dingen te scheppen de moeite waard. In een tijd dat God pijn ervoer, was dit het enige wat Zijn pijn kon wegnemen. Vanaf dat moment projecteerde God alle verwachtingen die Hij van de mensheid had, op Noachs familie. Hij hoopte dat ze onder Zijn zegeningen en niet onder Zijn vloek konden leven, dat ze nooit zouden meemaken dat God de wereld opnieuw door een vloed zou vernietigen, en ook dat zij niet zouden worden vernietigd.
Welk deel van Gods gezindheid moeten we hieruit afleiden? God had de mens geminacht, omdat de mens vijandig tegenover Hem stond, maar in Zijn hart bleven Zijn zorg, aandacht en barmhartigheid voor de mens onveranderd. Zelfs toen Hij de mensheid vernietigde, bleef Zijn hart onveranderd. Toen de mensheid vol verdorvenheid en tot op zekere hoogte ongehoorzaam aan God was, moest God vanwege Zijn gezindheid en Zijn wezen en in overeenstemming met Zijn beginselen deze mensheid wel vernietigen. Maar vanwege Gods wezen had Hij nog steeds medelijden met de mensheid en wilde Hij de mensheid zelfs op verschillende manieren verlossen, zodat ze konden blijven leven. In plaats daarvan verzette de mens zich tegen God en bleef hij ongehoorzaam aan God en weigerde Gods redding te aanvaarden, dat wil zeggen dat hij weigerde Zijn goede bedoelingen te aanvaarden. Het maakte niet uit hoe God hem riep, hem op dingen wees, hem van dingen voorzag, hem hielp of Zich verdraagzaam tegenover hem opstelde, de mens begreep of besefte het niet en schonk er geen aandacht aan. In Zijn pijn vergat God nog steeds niet de mens Zijn maximale verdraagzaamheid te tonen, in afwachting van het moment dat de mens zich zou omkeren. Nadat Hij Zijn grens had bereikt, deed Hij zonder aarzeling wat Hij moest doen. Met andere woorden, er was een specifieke tijdsperiode en proces vanaf het moment dat God het plan opvatte om de mensheid te vernietigen, tot het moment dat Hij officieel begon met Zijn werk om de mensheid te vernietigen. Dit proces had tot doel de mens de gelegenheid te bieden om te keren, en dat was de laatste kans die God de mens gaf. Wat deed God in deze periode voordat Hij de mensheid vernietigde? God getroostte zich veel moeite om de mens op dingen te wijzen en hem aan te sporen. Hoeveel pijn en verdriet Gods hart ook ervoer, Hij bleef Zijn zorg, aandacht en overvloedige barmhartigheid aan de mensheid schenken. Welke conclusie kunnen we daaruit trekken? Ongetwijfeld dat God werkelijk liefde voor de mensheid heeft en dat Hij daar niet slechts lippendienst aan bewijst. Zijn liefde is feitelijk, tastbaar en waarneembaar, niet namaak, onecht, bedrieglijk of aanmatigend. God maakt nooit gebruik van bedrog en creëert nooit valse beelden om mensen te laten inzien dat Hij beminnelijk is. Hij maakt nooit gebruik van een valse getuigenis om mensen Zijn beminnelijkheid te tonen of om met Zijn beminnelijkheid en heiligheid te pronken. Zijn deze aspecten van Gods gezindheid niet de liefde van de mens waard? Zijn zij geen aanbidding waard? Zijn zij het niet waard om te worden gekoesterd? Nu wil ik jullie vragen: denken jullie, nadat jullie deze woorden hebben gehoord, dat Gods grootheid slechts bestaat uit woorden op een vel papier? Is Gods beminnelijkheid slechts een holle kreet? Nee! Absoluut niet! Gods suprematie, grootheid, heiligheid, verdraagzaamheid, liefde, enzovoorts – elk detail van elk van de verschillende aspecten van Gods gezindheid en wezen wordt, telkens wanneer Hij Zijn werk verricht, in praktijk tot uitdrukking gebracht; deze worden belichaamd in Zijn wil voor de mens en tevens vervuld en weerspiegeld ten aanzien van iedere persoon. Ongeacht of je dat ooit eerder hebt gevoeld, zorgt God op alle mogelijke manieren voor iedere persoon. Daarbij maakt Hij gebruik van Zijn oprechte hart, wijsheid en diverse methodes om het hart van iedere persoon te verwarmen en de geest van iedere persoon wakker te maken. Dat staat onomstotelijk vast. Ongeacht hoeveel mensen hier zitten, heeft iedere persoon verschillende ervaringen met en gevoelens over Gods verdraagzaamheid, geduld en beminnelijkheid gehad. Deze ervaringen met God en deze gevoelens over of erkenning van Hem – kortom, al deze positieve dingen komen van God. Hebben jullie door eenieder ervaringen met en kennis van God te integreren en ze met onze lezingen van deze Bijbelpassages vandaag te combineren, nu een meer reëel en juist begrip van God?
Wat voor nieuwe kennis hebben jullie van God, nadat jullie dit verhaal hebben gelezen en door deze gebeurtenis enig inzicht in Gods gezindheid hebben gekregen? Heeft het jullie een dieper inzicht in God en in Zijn hart verschaft? Hebben jullie nu een ander gevoel wanneer jullie opnieuw naar Noachs verhaal kijken? Was het volgens jullie onnodig deze Bijbelverzen te communiceren? Denken jullie nu ook nog dat het onnodig was, nu we deze verzen hebben gecommuniceerd? Het was nodig, toch? Ook al is wat we gelezen hebben een verhaal, het is een getrouwe weergave van het werk dat God eens heeft verricht. Mijn doel was niet om ervoor te zorgen dat jullie de details van deze verhalen of dit karakter zouden bevatten en evenmin om jullie in staat te stellen dit karakter te bestuderen en zeker niet om jullie de Bijbel opnieuw te laten bestuderen. Begrijpen jullie dat? Hebben deze verhalen jullie geholpen meer kennis van God te krijgen? Wat heeft dit verhaal aan jullie begrip van God toegevoegd? Vertel het ons, broeders en zusters uit Hongkong. (Wij hebben ontdekt dat Gods liefde iets is wat niemand van ons mensen, verdorven als we zijn, bezit.) Vertel het ons, broeders en zusters uit Korea. (Gods liefde voor de mens is echt. Gods liefde voor de mens omvat Zijn gezindheid en Zijn grootheid, heiligheid, superioriteit en verdraagzaamheid. Het is voor ons de moeite waard te proberen er meer inzicht in te verkrijgen.) (Door de bespreking van zojuist kan ik Gods rechtvaardigheid en heilige gezindheid zien en ik kan ook zien hoe God voor de mensheid zorgt, hoe barmhartig Hij jegens de mensheid is en dat alles wat God doet en elke gedachte en elk idee die Hij heeft, Zijn liefde en zorg voor de mensheid openbaren.) (In het verleden dacht ik dat God de wereld door een vloed vernietigde, omdat de mensheid tot op zekere hoogte slecht was geworden, en het was alsof God deze mensheid vernietigde, omdat Hij een hekel aan hen had. Pas toen God vandaag over Noachs verhaal vertelde en zei dat Gods hart bloedde, realiseerde ik me dat God eigenlijk met tegenzin Zijn handen van deze mensheid aftrok. Alleen omdat de mensheid te ongehoorzaam was, had God geen andere keus dan hen te vernietigen. Op dat moment was Gods hart erg bedroefd. Dat brengt mij tot het besef dat Gods zorg en aandacht voor de mensheid deel uitmaken van Zijn gezindheid. Dat is iets wat ik voorheen niet wist.) Heel goed! Heel goed! Zeggen jullie het maar. (Ik ben erg geraakt door dit verhaal. Ik heb in het verleden de Bijbel wel gelezen, maar ik heb nog nooit een ervaring gehad als vandaag waarbij God deze dingen rechtstreeks ontleedt waardoor we Hem kunnen leren kennen. Dankzij de manier waarop God ons de Bijbel laat zien, weet ik dat Gods wezen werd gekenmerkt door liefde en zorg voor de mensheid voordat de mens verdorven raakte. Vanaf de tijd dat de mens verdorven raakte tot de laatste dagen waarin we nu leven, zijn Gods liefde en zorg onveranderd gebleven, al heeft God een rechtvaardige gezindheid. Hieruit blijkt dat het wezen van Gods liefde, vanaf de schepping tot nu, nooit verandert, ongeacht of de mens verdorven is.) (Vandaag heb ik gezien dat Gods wezen niet zal veranderen, al verandert de tijd of plaats waar Hij Zijn werk verricht. Ik heb ook gezien dat, ongeacht of God de wereld schept of haar vernietigt, nadat de mens verdorven is geraakt, alles wat Hij doet betekenis heeft en Zijn gezindheid bevat. Daarom heb ik gezien dat Gods liefde oneindig en onmeetbaar is en ik heb tevens, wat de andere broeders en zusters ook al noemden, Gods zorg en barmhartigheid voor de mensheid gezien toen Hij de wereld vernietigde.) (Dit waren inderdaad dingen die ik vroeger niet wist. Na de boodschap van vandaag te hebben beluisterd, voel ik dat God werkelijk geloofwaardig en werkelijk betrouwbaar is, dat het de moeite waard is om in Hem te geloven, en dat Hij echt bestaat. Ik besef waarachtig in mijn hart dat Gods gezindheid en liefde werkelijk zo concreet zijn. Dit is mijn gevoel na de boodschap van vandaag.) Geweldig! Het lijkt erop dat jullie allemaal ter harte hebben genomen wat jullie hebben gehoord.
Is jullie een bijzonder feit opgevallen in al deze Bijbelverzen, inclusief alle Bijbelverhalen die we vandaag hebben besproken? Heeft God ooit in Zijn eigen taal Zijn eigen gedachten verwoord of uitleg gegeven over Zijn liefde en zorg voor de mensheid? Kunnen we ergens duidelijke taal van Hem vinden waarin Hij zegt hoezeer Hij om de mensheid geeft of hen liefheeft? Nee! Klopt dat? Velen van jullie hebben de Bijbel of andere boeken gelezen. Is iemand van jullie zulke woorden tegengekomen? Het antwoord luidt beslist nee! Dat wil zeggen, in de verhalen van de Bijbel, inclusief Gods woorden of de documentatie van Zijn werk, heeft God nooit in enig tijdperk of enige periode Zijn eigen methoden gehanteerd om Zijn gevoelens te beschrijven of Zijn liefde en zorg voor de mensheid te uiten. Evenmin heeft God ooit spraak of daden gebruikt om Zijn gevoelens en emoties over te brengen – is dat niet een feit? Waarom zeg ik dat? Waarom moet ik dit noemen? Omdat dit ook Gods beminnelijkheid en Zijn gezindheid omvat.
God heeft de mensheid geschapen; ongeacht of zij verdorven zijn geraakt of Hem volgen, God behandelt mensen als Zijn meest gekoesterde geliefden – of zoals mensen zouden zeggen, degenen die Hem het meest dierbaar zijn – en niet als Zijn speeltjes. God zegt dat Hij de Schepper is en dat de mens Zijn schepping is en dit klinkt misschien alsof er een klein verschil in rang is. In werkelijkheid gaat echter alles wat God voor de mensheid heeft gedaan, dit soort relatie ver te boven. God heeft de mensheid lief, zorgt voor de mensheid en bekommert Zich om de mensheid. Ook voorziet hij voortdurend en onophoudelijk in de behoeften van de mensheid. Nooit voelt Hij in Zijn hart dat dit extra werk is of iets wat veel lof verdient. Evenmin heeft Hij het gevoel dat Hij een enorme bijdrage aan de mensheid levert door de mensheid te redden, hun de nodige dingen te verschaffen en hun alles te geven. Hij zorgt eenvoudigweg in alle rust en stilte voor de mensheid, op Zijn eigen manier en via Zijn eigen wezen en wat Hij heeft en is. Hoeveel zorg en hoeveel hulp de mensheid ook van Hem krijgt, God denkt er nooit aan om met de eer te strijken en Hij doet daar ook geen pogingen toe. Dit wordt bepaald door het wezen van God en het is tevens precies een ware uitdrukking van Gods gezindheid. Daarom zien we nooit, ongeacht of dat in de Bijbel of andere boeken is, dat God Zijn gedachten uit, en we zien ook nooit dat God aan mensen beschrijft of verklaart waarom Hij deze dingen doet, of waarom Hij zoveel om de mensheid geeft, om ervoor te zorgen dat de mensheid Hem dankbaar is of Hem prijst. Zelfs wanneer Hij lijdt, wanneer Zijn hart extreme pijn ervaart, vergeet Hij nooit Zijn verantwoordelijkheid jegens de mensheid of Zijn zorg voor de mensheid, terwijl Hij dit lijden en deze pijn alleen in stilte draagt. Integendeel, God blijft in de behoeften van de mensheid voorzien zoals Hij altijd doet. Al komt het vaak voor dat de mensheid God prijst of van Hem getuigt, God vraagt niet om zulk gedrag. De reden hiervoor is dat het nooit Gods bedoeling is dat Hij dankbaarheid ontvangt voor de goede dingen die Hij voor de mensheid doet, of daarvoor wordt terugbetaald. Aan de andere kant ontvangen de mensen die God vrezen en het kwaad mijden, die God werkelijk volgen, naar Hem luisteren en loyaal aan Hem zijn, en degenen die Hem gehoorzamen dikwijls Gods zegeningen, en God zal deze zegeningen zonder voorbehoud schenken. Bovendien gaan de zegeningen die mensen van God ontvangen, vaak hun voorstellingsvermogen te boven en ook alles wat mensen kunnen terugdoen voor wat zij hebben gedaan of de prijs die zij hebben betaald. Wanneer de mensheid Gods zegeningen geniet, geeft iemand dan om wat God doet? Toont iemand belangstelling voor hoe God Zich voelt? Probeert er dan iemand besef van Gods pijn te krijgen? Het precieze antwoord op deze vraag luidt: nee! Kan ook maar iemand van de mensen, inclusief Noach, beseffen welke pijn God op dat moment voelde? Kan iemand beseffen waarom God zo’n verbond sloot? Dat kunnen ze niet! De mensheid heeft geen besef van Gods pijn, niet omdat ze Gods pijn niet kunnen begrijpen en ook niet vanwege de kloof tussen God en mens of het verschil in hun status; de reden is meer dat het de mensheid niets kan schelen wat God voelt. De mensheid denkt dat God onafhankelijk is – God heeft geen mensen nodig die om Hem geven, Hem begrijpen of Hem aandacht geven. God is God, dus heeft Hij geen pijn of emoties; Hij wordt niet verdrietig, Hij ervaart geen smart en Hij huilt zelfs niet. God is God, dus hoeft Hij geen emoties te uiten en heeft Hij geen emotionele troost nodig. Als Hij deze onder bepaalde omstandigheden wel nodig heeft, zal Hij het Zelf oplossen, zonder dat Hij daarbij hulp van de mensheid nodig heeft. Omgekeerd zijn het de zwakke, onvolwassen mensen die Gods troost, zorg, en bemoediging nodig hebben; Hij moet hun zelfs altijd en overal troost bieden in hun emoties. Dat is de gedachte die diep in het hart van de mensheid verscholen zit: de mens is de zwakke partij, zij hebben God nodig om in alles voor hen te zorgen, zij verdienen alle zorg die ze van God ontvangen en ze kunnen God alles vragen wat hen naar hun idee toekomt. God is de sterke partij; Hij heeft alles en Hij behoort de hoeder van de mensheid te zijn en degene die zegeningen schenkt. Omdat Hij reeds God is, is Hij almachtig en heeft Hij nooit iets van de mensheid nodig.
Omdat de mens nooit aandacht aan Gods openbaringen schenkt, heeft hij nooit Gods verdriet, pijn of vreugde gevoeld. Omgekeerd echter kent God alle uitingen van de mens als de palm van Zijn hand. God voorziet altijd en overal in de behoefte van iedereen; Hij neemt de veranderende gedachten van elke persoon waar en kan hen daarom troosten en aansporen en hen leiden en illumineren. Als het gaat om de dingen die God voor de mensheid heeft gedaan en om alles wat Hem dat omwille van hen gekost heeft, kunnen mensen dan een passage in de Bijbel vinden of iets wat God tot nu toe heeft gezegd, waaruit duidelijk blijkt dat God iets van de mens zal vragen? Nee! Integendeel, hoe de mensen ook veronachtzamen wat God denkt, Hij leidt de mensheid nog steeds herhaaldelijk en voorziet herhaaldelijk in hun behoeften en helpt hen, om hen Gods weg te laten volgen, zodat ze de prachtige bestemming die Hij voor hen bereid heeft, kunnen ontvangen. Wat God betreft, wat Hij heeft en is, Zijn genade, Zijn barmhartigheid en al Zijn beloningen zullen zonder voorbehoud worden geschonken aan degenen die Hem liefhebben en volgen. Maar Hij laat nooit iemand de pijn die Hij heeft ervaren of Zijn gemoedstoestand zien, en Hij klaagt er nooit over als iemand geen aandacht voor Hem heeft of Zijn wil niet kent. Hij draagt dit alles in stilte en wacht op de dag dat de mensheid in staat zal zijn het te begrijpen.
Waarom zeg ik deze dingen hier? Wat merken jullie op uit de dingen die ik heb gezegd? Er is iets in Gods wezen en gezindheid dat heel gemakkelijk over het hoofd kan worden gezien, iets dat alleen God bezit en geen enkele persoon, ook niet degenen die anderen als geweldige mensen, goede mensen beschouwen, of de God van hun verbeelding. Wat is dat? Het is Gods onbaatzuchtigheid. Wanneer we over onbaatzuchtigheid spreken, denk je misschien dat je zelf ook heel onbaatzuchtig bent, want als het gaat om je kinderen, onderhandel je nooit met hen en ben je vrijgevig jegens hen, of je denkt dat je ook heel onbaatzuchtig bent met betrekking tot je ouders. Ongeacht wat je denkt, je hebt ten minste een notie van het woord ‘onbaatzuchtig’; je beschouwt het als een positief woord en meent dat een onbaatzuchtig persoon erg nobel is. Wanneer je onbaatzuchtig bent, denk je dat je geweldig bent. Maar niemand kan Gods onbaatzuchtigheid ontwaren in alle dingen, in mensen, gebeurtenissen en voorwerpen, en via Gods werk. Hoe komt dat? Omdat de mens te egoïstisch is! Waarom zeg ik dat? De mensheid leeft in een materiële wereld. Misschien volg je God, maar je ziet of beseft nooit hoe God in je behoeften voorziet, je liefheeft en Zich om jou bekommert. Wat zie je dan wel? Je ziet je bloedverwanten die je liefhebben of dol op je zijn. Je ziet de dingen die heilzaam zijn voor je vlees, je geeft om de mensen en dingen die je liefhebt. Dit is de zogenaamde onbaatzuchtigheid van de mens. Zulke ‘onbaatzuchtige’ mensen maken zich echter nooit druk om de God die hun leven geeft. De onbaatzuchtigheid van de mens wordt egoïstisch en verfoeilijk in tegenstelling tot die van God. De onbaatzuchtigheid waar de mens in gelooft, is leeg en onrealistisch, onecht en onverenigbaar met God en houdt geen verband met God. De onbaatzuchtigheid van de mens is bestemd voor hemzelf, terwijl Gods onbaatzuchtigheid een ware openbaring van Zijn wezen vormt. Juist dankzij Gods onbaatzuchtigheid voorziet Hij gestaag in de behoeften van de mens. Wellicht maakt dit onderwerp waarover ik vandaag spreek, niet veel indruk op jullie en knikken jullie alleen maar om jullie instemming te laten blijken; maar wanneer je in je hart probeert een besef van Gods hart te krijgen, zul je onbewust het volgende ontdekken: van alle mensen, zaken en dingen die je in dit leven kunt ervaren, is slechts Gods onbaatzuchtigheid reëel en concreet, omdat alleen Gods liefde voor jou onvoorwaardelijk en zuiver is. Behalve van God is de zogenaamde onbaatzuchtigheid van alle anderen geheel namaak, oppervlakkig en onoprecht; ze heeft een oogmerk en bepaalde bedoelingen, wil er iets voor terug en kan geen beproeving verdragen. Jullie zouden zelfs kunnen zeggen dat ze smerig, verachtelijk is. Zijn jullie het daarmee eens?
Ik weet dat jullie erg onbekend zijn met deze onderwerpen en enige tijd nodig hebben om ze te laten bezinken voordat jullie het echt kunnen begrijpen. Hoe onbekender jullie met deze thema’s en onderwerpen zijn, hoe meer daaruit blijkt dat deze onderwerpen niet in jullie hart leven. Als ik deze onderwerpen nooit zou benoemen, zou iemand van jullie er dan ook maar iets over weten? Ik geloof dat jullie er nooit iets over te weten zouden komen. Dat is zeker. Hoeveel jullie ook kunnen bevatten of begrijpen, de onderwerpen waarover ik spreek, zijn kort gezegd de zaken die bij mensen het minst leven en waar ze het meest over zouden moeten weten. Deze onderwerpen zijn heel belangrijk voor iedereen – ze zijn kostbaar en ze zijn leven, en het zijn zaken die jullie je eigen moeten maken met het oog op de weg die voor jullie ligt. Wanneer je deze woorden niet als leidraad hebt en niet begrijpt wat Gods gezindheid en wezen inhouden, zul je altijd met een vraagteken rondlopen als het om God gaat. Hoe kun je naar behoren in God geloven als je Hem niet eens begrijpt? Je weet niets van Gods emoties, Zijn wil, Zijn gemoedstoestand, wat Hij denkt, wat Hem verdrietig maakt en wat Hem blij maakt, hoe kun je dan rekening houden met Gods hart?
Wanneer God overstuur is, wordt Hij geconfronteerd met een mensheid die helemaal geen aandacht aan Hem besteedt, een mensheid die Hem volgt en beweert Hem lief te hebben, maar Zijn gevoelens volledig negeert. Het kan dan toch niet anders dan dat Zijn hart pijn doet? In Gods managementwerk verricht Hij in alle oprechtheid zijn werk aan iedereen en spreekt Hij tot hen, en treedt Hij hen zonder voorbehoud en zonder iets te verbergen tegemoet. Omgekeerd sluit echter elke persoon die Hem volgt, zich voor Hem af en niemand is bereid actief dichter bij Hem te komen, Zijn hart te begrijpen of aandacht aan Zijn gevoelens te schenken. Zelfs degenen die Gods vertrouwelingen willen worden, willen niet dicht bij Hem komen, aandacht schenken aan Zijn hart of proberen Hem te begrijpen. Wanneer God gelukkig en blij is, is er niemand om Zijn geluk te delen. Wanneer God door mensen verkeerd wordt begrepen, is er niemand om Zijn gewonde hart te troosten. Wanneer Zijn hart pijn doet, is geen enkele persoon bereid om naar Hem te luisteren, al neemt Hij die persoon in vertrouwen. In al deze duizenden jaren van Gods managementwerk is er niemand die Gods emoties begrijpt en ook niemand die deze bevat of daarvan besef heeft, laat staan iemand die naast God kan staan om in Zijn vreugde en verdriet te delen. God is eenzaam. Hij is eenzaam! God is eenzaam, niet alleen omdat de verdorven mensheid zich tegen Hem verzet, maar meer nog omdat degenen die ernaar streven geestelijk te zijn en die zoeken God te kennen en Hem te begrijpen, en zelfs degenen die bereid zijn hun hele leven aan Hem toe te wijden, evenmin Zijn gedachten kennen en Zijn gezindheid en Zijn emoties niet begrijpen.
Aan het eind van het verhaal van Noach zien we dat God via een ongebruikelijke methode Zijn gevoelens die Hij toen had, uitte. Deze methode is heel bijzonder, namelijk het sluiten van een verbond met de mens. Het is een methode waarmee wordt afgekondigd dat God de wereld niet meer door een vloed zal vernietigen. Van de buitenkant bezien, lijkt het sluiten van een verbond heel gewoon. Het is niets meer dan het gebruik van woorden om te voorkomen dat beide partijen onrechtmatige handelingen verrichten, om zo de belangen van beide partijen te behartigen. Qua vorm is het iets heel gewoons, maar gezien de motivatie erachter en de betekenis van het feit dat God dit doet, is het een ware openbaring van Gods gezindheid en gemoedstoestand. Als je deze woorden gewoon naast je neerlegt en links laat liggen, als ik jullie nooit de waarheid over dingen vertel, zal de mensheid Gods gedachten nooit werkelijk kennen. Misschien lacht God in je verbeelding wanneer Hij dit verbond sluit of waren Zijn uitingen gekenmerkt door ernst; maar welke doodgewone manier van uitdrukken mensen zich maar voorstellen dat God die heeft gehad, niemand had Gods hart of Zijn pijn kunnen zien, laat staan Zijn eenzaamheid. Niemand kan ervoor zorgen dat God hen vertrouwt of dat zij Gods vertrouwen waardig zijn of dat ze iemand zijn aan wie God Zijn gedachten uitdrukt of met wie Hij Zijn pijn deelt. Daarom had God geen andere keuze; Hij moest dit wel doen. Oppervlakkig gezien was het eenvoudig wat God deed: Hij nam afscheid van de vorige mensheid, zette dingen uit het verleden recht en sloot Zijn vernietiging van de wereld door de vloed perfect af. God had de pijn van dat moment echter diep in Zijn hart verborgen. In een tijd dat God niemand had om in vertrouwen te nemen, sloot Hij een verbond met de mensheid en vertelde Hij hun dat Hij de wereld niet opnieuw door een vloed zou vernietigen. Wanneer de regenboog verschijnt, is dat om mensen eraan te herinneren dat zoiets ooit is gebeurd en om hen te waarschuwen geen slechte dingen te doen. Zelfs toen Hij zoveel pijn had, vergat God de mensheid niet en bekommerde Hij Zich nog steeds sterk om hen. Is dat niet Gods liefde en onbaatzuchtigheid? Maar waar denken mensen aan wanneer zij lijden? Is dat niet het moment waarop ze God het meest nodig hebben? Op dit soort momenten slepen mensen God er altijd bij, zodat God hen kan troosten. Ongeacht wanneer, God zal mensen nooit in de steek laten en Hij zal mensen altijd uit hun problemen bevrijden en in het licht laten leven. Hoewel God op deze wijze in de behoeften van de mensheid voorziet, is God in het hart van de mens slechts een middel om hem gerust te stellen, om hem te troosten. Wanneer God lijdt, wanneer Zijn hart gewond is, is het ongetwijfeld slechts een extravagante wens voor God dat een geschapen wezen of een persoon Hem gezelschap houdt of Hem troost. De mens schenkt nooit aandacht aan Gods gevoelens en daarom vraagt God nooit of iemand Hem kan troosten en verwacht Hij niet dat iemand dat zal doen. Hij hanteert slechts Zijn eigen methoden om Zijn gemoedstoestand uit te drukken. Mensen denken niet dat het voor God zo’n probleem is om een beetje te lijden, maar alleen wanneer je God echt probeert te begrijpen, wanneer je werkelijk beseft wat Gods oprechte bedoelingen zijn in alles wat Hij doet, kun je Gods grootheid en Zijn onbaatzuchtigheid voelen. Hoewel God via de regenboog een verbond met de mensheid sloot, heeft Hij nooit iemand verteld waarom Hij dat heeft gedaan, waarom Hij dit verbond heeft opgesteld. Dat betekent dat Hij niemand ooit heeft verteld wat Zijn gedachten werkelijk zijn. Dat komt omdat niemand kan bevatten hoe diep de liefde van God is voor de mensheid die Hij eigenhandig heeft geschapen, en er is ook niemand die kan beseffen hoe Zijn hart pijn deed toen Hij de mensheid vernietigde. Ook al vertelt Hij mensen hoe Hij Zich voelt, zij kunnen dit vertrouwen daarom niet aan. Hoewel Hij pijn ervaart, gaat Hij toch verder met de volgende stap van Zijn werk. God geeft altijd het beste van Zichzelf en geeft de mensheid altijd de beste dingen, terwijl Hij in stilte al het lijden Zelf draagt. God maakt nooit openlijk bekend wat dit lijden inhoudt. Hij draagt het Zelf en wacht in stilte. Gods volharding is niet koud, gevoelloos of hulpeloos, en is evenmin een teken van zwakte. Gods liefde en wezen zijn altijd door onbaatzuchtigheid gekenmerkt. Dit is een natuurlijke openbaring van Zijn wezen en gezindheid, en een werkelijke belichaming van Gods identiteit als de ware Schepper.
Nu ik dit gezegd heb, is het mogelijk dat sommigen verkeerd interpreteren wat ik bedoel en dan denken: Was het de bedoeling van deze gedetailleerde beschrijving van Gods gevoelens, met zoveel hang naar sensatie, om te bewerkstelligen dat mensen medelijden met God krijgen? Is dat hier de bedoeling? (Nee.) Ik zeg dit alleen maar zodat jullie God beter leren kennen, de talloze aspecten van Hem begrijpen, Zijn emoties begrijpen, beseffen dat Gods wezen en gezindheid concreet en beetje bij beetje in Zijn werk tot uitdrukking komen, in tegenstelling tot de beschrijving ervan door middel van de lege woorden van de mens, zijn letters en doctrines, of zijn verbeelding. Oftewel, God en Gods essentie bestaan echt – het zijn geen schilderingen en geen fantasieën en ze zijn niet door de mens vervaardigd en zeker niet door hem verzonnen. Erkennen jullie dit nu? Als jullie dit erkennen, hebben mijn woorden vandaag hun doel bereikt.
Het Woord, Deel II, Over het kennen van God, Gods werk, Gods gezindheid en God Zelf I
De bijbelteksten zijn ontleend aan de Nieuwe Bijbelvertaling © 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap.