Op een dag in juni 2009 kwam mijn zesjarige kleindochter Guoguo lusteloos thuis van school en ging toen zwakjes op bed liggen. Ik vond dit heel raar, omdat ze meestal zo vol leven was en overal huppelde en rende. Ik dacht: “Waarom viel ze op haar bed zodra ze thuiskwam? Zou ze ziek zijn?” Ik haastte me met haar naar een kliniek om naar een dokter te gaan. De dokter daar zei dat mijn kleindochter een lichte koorts had, schreef haar wat antipyretica voor en ik ging terug naar huis met haar. Nadat ze al meer dan één dag medicijnen had ingenomen, was Guoguo echter nog steeds niet beter. Dus bracht ik haar terug naar de kliniek voor een intraveneuze behandeling. Terwijl ze aan het infuus was verdween haar koorts, maar één of twee uur na de infusen kreeg ze weer koorts. Later kon ze niet eten en zelfs als ze iets at, braakte ze het uit. Ze werd elke dag zwakker, en uiteindelijk had ze zelfs geen kracht meer om te praten. Mijn vrouw en ik belden toen snel onze zoon en schoondochter op, en zodra ze hoorden wat er met Guoguo aan de hand was, keerden ze haastig terug.
De volgende dag brachten mijn zoon en schoondochter Guoguo naar het districtsziekenhuis. Kort nadat ze daar waren aangekomen belde mijn zoon me op en zei: “Papa, Guoguo zei maar één ding toen we hier aankwamen, toen begon haar mond te verstijven en nu kan ze niet meer praten. De dokter adviseerde me om Guoguo zo snel mogelijk naar een ander ziekenhuis te brengen.” Toen ik hoorde wat mijn zoon zei, was mijn geest helemaal in de war en mijn hele lichaam werd zo slap en zwak als een leeggelopen rubberen bal. Ik dacht bij mezelf: “Hoe kon de ziekte van mijn kleindochter zo snel erger worden? Nu is het al zo erg dat ze niet meer kan praten. Als er iets met haar gebeurt …” Toen ik hierover nadacht, voelde ik me gekwetst en bedroefd, alsof een mes in mijn hart was gedraaid, en ik kon mijn tranen niet bedwingen. Tijdens die paar dagen konden mijn vrouw en ik niet goed eten of slapen. Terwijl we ons zorgen maakten over de ziekte van Guoguo, belde onze zoon opnieuw en zei: “Papa, na het onderzoek zei de dokter dat Guoguo encefalitis heeft opgelopen, en haar mond is op dit moment nog steeds stijf, ze kan niets voelen aan de linkerkant van haar lichaam, en ze is half verlamd. Haar toestand is buitengewoon ernstig. De artsen zullen haar slechts twee behandelingen geven. Als haar toestand verbetert, dan gaan ze door met de behandeling; als er geen verbetering is, dan wordt de behandeling gestaakt. Ze zeggen ook dat ze, zelfs als ze geneest van haar ziekte, het zou kunnen dat ze gehandicapt zal zijn.” Toen ik de woorden van mijn zoon hoorde, stroomden mijn tranen vrijelijk, zoals kralen van een gebroken ketting, en ik voelde een immense pijn, alsof mijn hart zou breken. Ik dacht: “Ze is nog maar zes jaar oud. Als haar behandeling om één of andere reden niet goed verloopt en ze raakt verlamd, hoe zal ze dan leven?” Ik durfde er niet aan blijven denken, en ik wendde me tot God en in tranen bad ik tot Hem: “O God, alle dingen liggen in uw handen; of we leven of sterven ligt in uw handen. Het is niet aan de dokters of mijn kleindochter al dan niet beter wordt. U regelt, en heerst over alles. Ik vertrouw mijn kleindochter gewillig aan u toe. Ik smeek u om haar te redden.” Nadat ik had gebeden, kalmeerde mijn angstige hart een beetje.
Hierna verwachtten mijn vrouw en ik dat Guoguo beter zou worden. De realiteit was echter niet zoals ik me had voorgesteld. Guoguo's toestand verbeterde helemaal niet. Onbewust ontstond er in mijn hart een verlangen om God de schuld te geven, en ik dacht: “Mijn vrouw en ik hebben onze plicht gedaan en we gehoorzamen ook de regelingen van de kerk. Hoe kan zoiets ons overkomen? Waarom beschermt God haar niet en maakt haar snel weer beter?” Hoe meer ik erover nadacht, hoe vreselijker ik me voelde; mijn hele wezen werd extreem negatief en zwak, en mijn geest werd donkerder en donkerder. Ik had pijn en kon me tot niemand wenden, en net dan kwam er een broeder bij me thuis die een passage van Gods woorden met betrekking tot mijn situatie las: “Hoeveel mensen geloven in mij alleen maar opdat ik hen zou kunnen genezen? Hoeveel mensen geloven in mij alleen maar opdat ik mijn krachten zou kunnen gebruiken om onreine geesten uit hun lichaam te verdrijven? En hoeveel mensen geloven in mij alleen maar om vrede en vreugde van mij te ontvangen? Hoeveel mensen geloven in mij alleen maar om meer materiële rijkdom van mij te eisen? Hoeveel mensen geloven in mij alleen maar om dit leven in vrede door te brengen en om veilig en gezond te zijn in de toekomstige wereld? Hoeveel mensen geloven in mij alleen maar om het lijden van de hel te vermijden en de zegeningen van de hemel te ontvangen? Hoeveel mensen geloven in mij enkel vanwege tijdelijke troost, zonder ernaar te streven in de komende wereld iets te bereiken? Toen ik mijn woede over de mensheid bracht en alle vreugde en vrede terugnam die hij oorspronkelijk bezat, begon de mens te twijfelen. Toen ik de mens het lijden van de hel gaf en de zegeningen van de hemel terugeiste, veranderde de schaamte van de mens in kwaadheid.”
Dan gecommuniceerd de broeder: “Gods woord heeft onze bedoelingen onthuld, onze doelen, en alle soorten ongepast, extravagante eisen wanneer we in Hem geloven. God heeft de mens geschapen en voorziet in alles wat we nodig hebben om te overleven. Daarom is het de wet van de hemel en van de aarde dat we in God geloven en Hem aanbidden. Maar nadat we door Satan werden verdorven, werd onze natuur te egoïstisch en verachtelijk. We geloven niet langer in God puur omwille van het liefhebben en tevreden stellen van God, maar in plaats daarvan geloven we om zegeningen te krijgen of een gelukkig gezin te hebben; dit is onderhandelen met God. Ons geloof is volledig besmeurd - wanneer Gods zegeningen over ons komen, vervult ons hart zich met vreugde, maar wanneer de door God gearrangeerde omstandigheden onze verlangens niet bevredigen, verliezen we ons geloof in Hem en worden we negatief, begrijpen we Hem verkeerd en beschuldigen we Hem, schuwen Hem en verraden Hem zelfs. Dit wordt veroorzaakt door onze verkeerde opvattingen over het geloof in God.
God komt om Zijn werk te verrichten en de mens te redden in de laatste dagen. Dat wil zeggen, Hij gebruikt allerlei ongelukkige situaties om onze innerlijke verdorvenheid en onzuiverheden bloot te leggen, waardoor we voor Hem moeten komen en onszelf moeten afwegen tegenover Zijn woorden, onszelf kennen door reflectie en zien hoe verdorven wij zijn door Satan, en hoe egoïstisch en verachtelijk wij zijn. We kunnen dan tot God bidden en ons voornemen om de verdorvenheid af te weren, en geleidelijk aan Gods werk ervaren. Dan zullen we niet meer onderhandelen met God en we zullen eensgezind worden met God, en mensen worden die God waarlijk gehoorzamen en aanbidden. Broeder, brengt de ziekte van het kind de verkeerde opvatting niet aan het licht dat het geloof in God dient om zegeningen te verkrijgen? Dus, wat is Gods wil? God hoopt dat je zult nadenken en je verkeerde opvattingen over wat te volgen in het geloof zult begrijpen en corrigeren, zodat jouw verdorven houdingen kunnen worden gereinigd en veranderd. Dit soort situaties zijn Gods liefde die over je komt en het is God die je zuivert en redt. Als we niet werden blootgesteld door dit soort situaties te ervaren, zouden we blijven denken dat ons getrouw hart zuiver was en we zouden in God blijven geloven met onze verkeerde opvattingen. Als we zo zouden doorgaan, zouden we tot het einde in God geloven en toch Zijn lof niet verdienen!”
Ik dacht na over Gods woorden en wat de broeder had gezegd, en ik begon iets te begrijpen; ik zei tegen hem: “Wat Gods woorden onthullen, is volkomen juist. Omdat mijn kleindochter ziek werd, heb ik voortdurend God aangeroepen, enkel om Hem te vragen haar ziekte te genezen. Wanneer ik bad vroeg ik God op een omslachtige manier om mijn kleindochter te genezen, en toen ik zag dat haar toestand niet beter werd, maar zelfs slechter en slechter, werd mijn opstandigheid volledig zichtbaar. Ik begon tegen God te klagen, ervan overtuigd dat God over onze hele familie zou moeten waken en deze zou moeten beschermen, en dat we niet ziek zouden moeten worden, omdat mijn vrouw en ik in God geloven en onze plicht vervullen. Pas nu zie ik in hoe zelfzuchtig en verachtelijk ik ben. Mijn geloof in God dient enkel om zegeningen te krijgen, en ik stel eisen aan God en maak overeenkomsten met Hem. Hoe kunnen mijn opvattingen over het geloof in God mogelijk overeenstemmen met Gods wil? Ik ben geen echte gelovige in God!”
De broeder zei daarop: “God zij dank! Je bent vandaag in staat om in te zien hoe verkeerd je opvattingen zijn omtrent je geloof in God. Dat is het effect dat Gods woorden hebben op jou. Nu is het een beproeving en een verfijning voor jou en je vrouw dat jullie kleindochter zulke ernstige ziekte heeft opgelopen. Als we door reflectie onszelf leren kennen, moeten we ook Gods wil begrijpen en de weg zoeken om dit vanuit Gods woorden in de praktijk te brengen. Alleen op deze manier zullen we niet in negativiteit leven en God verkeerd begrijpen, maar in plaats daarvan zullen we in staat zijn om echt God te gehoorzamen en tevreden te stellen. Laten we kijken naar wat God zegt.”
Dus nam ik het boek met Gods woorden en las: “Wanneer je geconfronteerd wordt met lijden, moet je in staat zijn om niet naar het vlees te kijken en niet te klagen tegen God. Wanneer God Zich voor je verbergt, moet je in staat zijn om het geloof te hebben om Hem te volgen en je vorige liefde te behouden zonder deze te laten haperen of verdwijnen. Wat God ook doet, je moet je aan Zijn plan onderwerpen en meer bereid zijn je eigen vlees te vervloeken dan tegen Hem te klagen. Wanneer je voor beproevingen staat, moet je God tevreden stellen ondanks enige tegenzin om afstand te doen van iets waar je van houdt, of ondanks jammerlijk huilen. Alleen dit kan ware liefde en geloof worden genoemd. […] Als je zoals Job bent, die te midden van beproevingen zijn eigen vlees vervloekte en niet tegen God klaagde en zijn eigen vlees kon verfoeien zonder te klagen of te zondigen door zijn woorden, dan ben je een getuige. Wanneer je louteringen tot op zekere hoogte ondergaat en nog steeds als Job kunt zijn, volkomen gehoorzaam aan God en zonder andere vereisten van Hem of je eigen noties, dan zal God aan je verschijnen.” (uit ‘Degenen die volmaakt gemaakt moeten worden, moeten loutering ondergaan’). “Verlies niet de moed in het aangezicht van ziekte, blijf zoeken en geef niet op, want God zal Zijn licht op je laten schijnen. Hoe groot was Jobs geloof? Almachtige God is een oppermachtige dokter! Wie in ziekte leeft is ziek, wie in de ziel leeft is niet ziek. Zolang je nog adem hebt, zal God je niet laten sterven.”.
Nadat ik Gods woorden had gelezen, begreep ik: lijden betekent beproevingen en verfijning voor degenen die in God geloven, en God gebruikt beproevingen en verfijningen om ons geloof in Hem te vervolmaken. Als we onze vleselijke belangen opgeven in situaties die ons doen lijden en vasthouden aan ons geloof in God, als we niet twijfelen aan God, ongeacht wat Hij doet, noch Hem de schuld geven of Hem verraden, en God ziet dat we verlangen om Hem tevreden te stellen en aan Hem te gehoorzamen, dan zullen Gods daden aan ons worden geopenbaard. Terwijl ik dit overwoog, begreep ik dat het feit dat mijn kleindochter ziek werd, iets was dat God had toegestaan. Aan de ene kant werd mijn verkeerde kijk op het geloof in God geopenbaard; aan de andere kant keek God naar mijn houding om te zien of ik op mijn geloof kon vertrouwen, Zijn soevereiniteit en regelingen kon gehoorzamen, en onder deze beproeving voor Hem kon getuigen. Net zoals toen Job een berg schapen en vee verloor, zijn grote fortuin en zijn tien zonen en dochters, en hij zelf vreselijke steenpuisten over zijn hele lichaam ontwikkelde, klaagde hij niet tegen God, maar vertrouwde hij op zijn geloof en gehoorzaamheid en was getuige van God en uiteindelijk ontving hij Gods lof en zegen en zag Gods verschijning. “Ik wil net zoals Job zijn,” dacht ik. “Ongeacht met welke omstandigheden ik in de toekomst zal worden geconfronteerd, ik zal Gods orkestraties en arrangementen zonder klachten gehoorzamen.” Met dit in gedachten zei ik tegen de broeder: “God zij dank! Uit Gods woorden begrijp ik zijn wil. Door deze situatie verlost God me van mijn innerlijke bedoeling om zegeningen te verkrijgen, om zo mijn geloof in Hem en mijn gehoorzaamheid aan Hem te vervolmaken. Ik kan niet negatief zijn en ik kan niet terugvallen, en ik kan God niet meer verkeerd begrijpen. Mijn enige wens is om Gods werk te ervaren.”
De broeder zei opgewekt: “Broeder, het is geweldig dat je dit soort begrip hebt. Achter de beproevingen en verfijningen zitten Gods goede bedoelingen. Wij moeten geloven dat God almachtig is en dat Hij het laatste woord heeft over leven en dood van mensen. Wij moeten enkel vertrouwen op ons geloof in God om dit te ervaren, en de ziekte van jouw kleindochter toevertrouwen aan God en gehoorzamen aan Zijn orkestraties en regelingen. Dat is het gevoel dat we moeten hebben.”
Nadat ik de woorden van de broeder had gehoord, knikte ik met mijn hoofd. Ik kwam toen voor God en zei een berouwvol, gehoorzaam gebed tot Hem: “O God, ik ben verkeerd. Ik zou geen irrationele eisen aan u moeten stellen, laat staan u verkeerd begrijpen en u beschuldigen vanwege de ziekte van mijn kleindochter. Oh God! Ik geloof dat achter alles uw goede wil ligt. Ik ben bereid me volledig aan u te onderwerpen. Ik vertrouw het leven en de dood van mijn kleindochter vrijwillig aan u toe en ik onderwerp me aan uw heerschappij en regelingen. Zelfs als ze echt sterft, zal ik geen enkele klacht uitspreken.” Na dit gebed voelde ik dat mijn beladen en gepijnigde hart enorm was bevrijd.
Op de dertiende nacht belde mijn zoon me opnieuw op en zei zwakjes: “Papa, de dokters kunnen niets meer doen voor Guoguo, en ze adviseerden me om haar te laten ontslaan.” Toen ik zijn woorden hoorde, kregen mijn vrouw en ik een krop in de keel van het snikken. Toen ik dacht dat mijn kleindochter ons voor altijd zou verlaten, voelde ik een hartverscheurende pijn en voelde me onvermijdelijk zwakker. Maar ik besefte dat mijn situatie niet klopte en dus baden mijn vrouw en ik herhaaldelijk tot God en vroegen Hem om onze harten ervoor te behoeden dat we Hem de schuld zouden geven. Na ons gebed dacht ik aan Gods woorden: “Hart en geest van de mens zijn in Gods hand en al het leven van de mens wordt door Gods ogen aanschouwd. Of je dit nu gelooft of niet, alle dingen, of ze nu levend of dood zijn, zullen verplaatsen, veranderen, vernieuwen en verdwijnen in overeenstemming met Gods gedachten. Zo regeert God over alle dingen.” Uit Gods woorden begreep ik: God beheerst en bestuurt alle dingen. Of ze nu leven of dood zijn, ze veranderen in overeenstemming met Gods gedachten. Het leven en de dood van mijn kleindochter zijn echt beide in Gods hand. Als zij het overleeft, is het Gods gezag en almacht; als ze sterft, is het toegestaan door God. Hoewel ik het niet helemaal begrijp, zit Gods goede wil erin en kan ik niet langer over God klagen en Hem de schuld geven en door Satan laten uitlachen. Ik zou mijn kleindochter volledig aan God moeten geven en me onderwerpen aan Zijn orkestraties en regelingen. Met God als mijn steun, had ik de moed om het hoofd te bieden en te aanvaarden wat er verder zou gebeuren, en voelde ik me daar niet langer verdrietig en wanhopig over.
De volgende dag gingen mijn vrouw en ik naar het stadsziekenhuis om Guoguo te bezoeken. Toen we de afdeling binnenliepen, zagen we haar in een ziekenhuisbed liggen. Ze had een vaal gezicht en ze was zo veel afgevallen dat het leek alsof ze misvormd was. Toen ik mijn bewusteloze kleindochter zag, kon ik mijn verdriet niet uiten, en tranen vertroebelden mijn zicht. Net toen ik me zo van streek voelde, dacht ik aan Job. Ook hij was zeer bedroefd toen hem zulke grote beproevingen overkwamen, en toch had hij een godvrezend hart en koos hij er liever voor om zijn eigen vlees te vervloeken dan om zondig te spreken en God te beschuldigen of veroordelen. Zijn geloof in God en gehoorzaamheid aan God zorgden ervoor dat God hem koesterde en op prijs stelde, en dat maakte het nog meer de moeite waard om zijn voorbeeld te volgen. Toen dacht ik: “Ik heb God tot nu toe gevolgd, ik heb zoveel van Gods woorden gelezen en ik heb Gods wil begrepen. Als ik niet voor God kan getuigen en Satan te schande brengen, zal ik het niet waard zijn in God te geloven. Ik moet het voorbeeld van Job volgen als een getuige van God. Wat er ook met mijn kleindochter zal gebeuren, ik zal niet klagen bij God.” Daarop bad ik diep in mijn hart tot God: “O Almachtige God, het doet me pijn om mijn stervende kleindochter te zien. Ik wil u echter niet verkeerd begrijpen of de schuld geven. Ik ben bereid om te gehoorzamen. Ik smeek u alleen om mijn hart te beschermen zodat ik onder deze beproeving voor u kan blijven getuigen.”
Later zaten mijn vrouw en ik aan het voeteneinde van het ziekenhuisbed van mijn kleindochter stil naar haar te kijken. Ongeveer een uur later gebeurde er iets onverwachts: Guoguo opende langzaam haar ogen en haar blik rustte op het drankje in de hand van mijn zoon, en mijn zoon stopte het strootje in haar mond. Tot onze verbazing opende ze langzaam haar mond en nam heel natuurlijk een paar kleine slokjes. Toen we dit aanschouwden stonden we versteld en in mijn hart bleef ik God danken: “O God! Ik heb uw autoriteit en macht gezien. U bent het die het leven van Guoguo hebt gered, en uw autoriteit heeft dit wonder voltrokken!” Meer dan een uur verstreek en we stopten wat watermeloen en banaan in de mond van Guoguo, en ze at het allemaal langzaam op. Nog mooier, om middernacht sprak ze plotseling en zei zachtjes: “Oma, opa!” Ze kon ook haar twee armen bewegen, en de kant van haar lichaam die zonder gevoel was, kon ook bewegen. We konden nauwelijks geloven wat we zagen. Mijn kleindochter, van wie de artsen de behandeling al hadden opgegeven, werd nu in feite beter. Dit was echt een geweldige daad van God! Op dat moment waren mijn vrouw en ik gelukkiger dan woorden konden uitdrukken, en we konden niets anders doen dan onze dank en lof aan God blijven geven! Het was God die mijn kleindochter een tweede leven gaf en haar terug liet komen tot leven.
De volgende dag stapte Guoguo uit bed en rende overal rond. De dokter sprak met me en zei: “Wat een wonder! Ze leek niet meer te redden. Ik had niet kunnen denken dat na een dag en een nacht, haar ziekte beter zou zijn. In al mijn jaren als arts heb ik nog nooit zulke situatie gezien. Onlangs was er een meisje met encefalitis, maar haar toestand was niet zo ernstig als die van je kleindochter. Na de behandeling verloor ze haar gezichtsvermogen, terwijl Guoguo, die we al hadden opgegeven, zich wonderbaarlijk heeft hersteld! Het gaat mijn bevattingsvermogen te boven. Hoe ongelooflijk!” Toen ik de dokter dit hoorde zeggen, was ik vol dankbaarheid voor God en wist dat het vanwege de grote kracht van God was dat mijn kleindochter weer tot leven was gekomen. Het lot van mensen ligt inderdaad in de handen van God, en dat is nog veel meer zo voor het leven en de dood van mensen. Net zoals Gods woorden zeggen: “Het is duidelijk dat het niet de mens is die de macht van leven en dood in handen heeft, niet een bepaald wezen in de natuurlijke wereld, maar de Schepper, wiens gezag uniek is. Het leven en de dood van de mens zijn niet het product van een of andere natuurwet, maar het gevolg van de soevereiniteit van het gezag van de Schepper.”.
Door deze buitengewone ervaring kreeg ik enig begrip over mijn absurde visies op het geloof in God, en ik besefte: wanneer we geloven in God, moeten we niet enkel streven naar zegeningen of van Gods genade genieten, maar moeten we aandacht schenken aan het ervaren van Zijn oordeel, straf, beproevingen en verfijning, het verhelpen van onze onjuiste opvattingen over geloof en het wegwerken van onze satanische gezindheid. Het geeft niet welke omgevingen we tegenkomen die in strijd zijn met onze ideeën; we kunnen vertrouwen op ons geloof en gehoorzaamheid aan God en getuigen van Hem zonder Hem de schuld te geven of Hem verkeerd te begrijpen. Zulk geloof in God is in overeenstemming met Zijn wil. Tegelijkertijd kreeg ik enige feitelijke kennis en waardering voor Gods almacht en heerschappij; ik zag dat Gods autoriteit en macht overal aanwezig zijn en dat het leven en de dood van iedereen door God worden beheerst. Mijn geloof in God is nu gegroeid. Hoe enorm de beproevingen ook zijn, ik geloof dat God mijn trouwe steun is en, nog meer, Hij is mijn enige redding. God zij dank! In de volgende dagen wens ik ernstig de waarheid na te streven en de plicht van een geschapen wezen te vervullen om Gods liefde terug te betalen!